Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Nou pap, zitten we weer.
[00:00:07] Speaker B: Daar zitten we weer.
[00:00:08] Speaker A: Na een hele mooie reis naar Amerika.
[00:00:11] Speaker B: Ja, er is altijd wel een leuk land omheen te gaan natuurlijk.
[00:00:13] Speaker A: Heel leuk land omheen.
[00:00:14] Speaker B: Tenminste, ik hou altijd wel van Amerika. En je hebt er toch ook weer wat meer de gemakken. Normale toiletten, beetje normaal eten en dat soort dingen allemaal.
[00:00:25] Speaker A: Iets anders dan als je naar een ander land gaat.
[00:00:26] Speaker B: Sommige landen, dan weet je het.
[00:00:28] Speaker A: Maar goed.
[00:00:28] Speaker B: Alleen dit keer ging het wel ietsje anders, want we gingen niet samen.
[00:00:32] Speaker A: Klopt, maar ik zit hier niet voor niks.
[00:00:34] Speaker B: Het grootste deel heb je meegemaakt. Maar ik mocht net een weekendje eerder weg. En ja, dat was geweldig natuurlijk bij Pastor Clay Baggett. In Nashville. In Nashville, Tennessee. Dat is toch de hoofdstad van de muziek. En een belangrijke stad in Amerika. Ook heel bekend wereldwijd, want de grote artiesten willen allemaal eigenlijk een album opnemen waar ze onder kunnen zetten dat het in Nashville is opgenomen of geëdit en dat soort dingen.
[00:01:07] Speaker A: Het is ook een van de twee grootste groeiende steden in Amerika.
[00:01:11] Speaker B: Ja.
[00:01:12] Speaker A: Dat zeiden ze, dat hebben ze waarschijnlijk al verteld.
[00:01:14] Speaker B: Nou zeker, omdat dat is wel problematisch voor hun, want er komen heel veel uit Californië, omdat het land zo duur is in Californië en voor datzelfde geld kunnen ze in Nashville en omgeving een paleis kopen.
[00:01:26] Speaker A: Grote huizen, ja.
[00:01:27] Speaker B: Maar het brengt dus ook wel meer de... Want Californië is natuurlijk politiek gezien erg liberaal. En dat brengen ze dus nu allemaal naar Nashville. Dus hij als voorganger maakt nu wel mee dat ze toch wel een nieuwe uitdaging krijgen daar. Dus dat zat hij te vertellen. Maar ja, we kennen natuurlijk z'n vader nog. Een echte evangelist, echte pinksterman en tongenbidden. En elke dienst een uitnodiging.
[00:01:56] Speaker A: Het doet me denken aan die eerste keer dat we erheen gingen. Ik weet niet of je dat nog kan herinneren. Toen was het zo... Oh nee, ik.
[00:02:01] Speaker B: Kan het niet meer herinneren.
[00:02:02] Speaker A: Het was zoveel jaar geleden. Maar ik kan me nog herinneren namelijk dat we hadden die dienst daar. En het was in dat andere gebouw, nog niet het nieuwe gebouw. En we kenden hun nog niet echt. En u was daar aan het preken. En er was de hele tijd een man die liep heen en weer achter in de zaal. En die zat keihard te schreeuwen. Halleluja, praise the lord. En allemaal dat soort dingen. En ik dacht toen nog, en ik weet meerdere van de groep dachten van wat irritant eigenlijk. Zo gek die daar de hele tijd rondloopt. En halleluja. En toen later kwam hij naar voren en zei hij, ja ik ben de voorganger.
[00:02:32] Speaker B: Ja, dat was echt vol leven eigen nood. Ja, dat was wel leuk natuurlijk. En toen eigenlijk ook door het contact hier, toen Clay hier kwam, was hij zo aangeraakt. Ook visie om ook in geloof toen zijn gebouw, toen zijn vader was heen gegaan. En hij had het werk overgenomen en om dan in geloof, voordat hij een nieuw gebouw had, om onze oude gebouw te verkopen, omdat God echt had gesproken dat hij iets anders voor hem had. Nou ben ik nog niet zo lang geleden naar dat oude gebouw gegaan.
[00:03:08] Speaker A: Ja, was ik bij toevallig toen, ja.
[00:03:09] Speaker B: Oh, dat is niet veel meer.
[00:03:10] Speaker A: Nee, die wijk ook helemaal is veranderd.
[00:03:11] Speaker B: Die wijk zou je niet zo gauw meer heen gaan. En nu heeft die prachtige kerk, ze hadden nu weer een nieuw gebouw neergezet. Dus het groeit elk jaar. En de diensten waren echt gewoon super. Twee zondagmorgen diensten. En ja, het was echt zo geweldig. Hun muziek. Ja, dat merk je dan wel.
[00:03:33] Speaker A: Dat zijn de Corley Brothers. Dat zijn degenen die eigenlijk de Dover Awards en al dat soort dingen doen.
[00:03:39] Speaker B: Voor wat?
[00:03:40] Speaker A: De Dover Awards. Dat zijn de christelijke awards.
[00:03:43] Speaker B: Ja?
[00:03:43] Speaker A: Die kan binnen. Die mixen zij.
[00:03:45] Speaker B: Oh, mixen.
[00:03:46] Speaker A: Mixen zij. En hun zitten in al die bands. Bijvoorbeeld het album van David Phelps hebben ze gedaan, noem het maar op.
[00:03:51] Speaker B: Eén van die twee speelt de piano toch?
[00:03:53] Speaker A: Ja, dat is Trey. En dan hebben Donnie McClurkin en zo gedaan. Volgens mij hebben ze laatst nog een Grammy gewonnen. En dan zitten ze bij hem in zijn kerk en dan zitten ze daar piano te spelen.
[00:04:03] Speaker B: Nou, laten we ook bidden voor zo'n geluidsband erbij. Maar hij speelde ook even lekker piano. En het klinkt als een CD gewoon.
[00:04:11] Speaker A: Dat is echt apart hè?
[00:04:13] Speaker B: Echt apart. En een hele fijne, fijne geest. En hij zei ook dat sinds hij dus daar zit, heeft hij ook allemaal mensen nu van katholieke achtergrond, van allerlei, die daar komen. En ja, toch tot bekering, wedergeboorte komen. Maar Pinkster is dan toch een beetje nieuw. En daar komen ze nu in. En beginnen ze dus aan de ene kant gelovig achtergrond, maar aan de andere kant in een hele nieuwe wereld natuurlijk. En een nieuwe ervaring. En de heer had me mooie boodschappen gegeven. Want ja, daar bid ik altijd veel voor, dat weet je. En het kwam er gewoon goed uit. En ja, ook altijd met veel humor. Dat ging ook goed. Dus zij blij, wij blij. En toen gingen we elkaar... Ja, ik ging naar... Via Atlanta hebben we elkaar ontmoet. En vlogen we samen het laatste stukje naar... Alleen ja, ik kan een korter vluchtje erop dan jij, want jij kwam helemaal uit Nederland. Daar ben jij lekker jong, joh. En toen werden we opgehaald in Baton Rouge, maar ik zeg het altijd verkeerd.
[00:05:25] Speaker A: Volgens mij is het Baton Rouge.
[00:05:26] Speaker B: Baton Rouge, Louisiana. En ja, dat was natuurlijk wel speciaal, want we zaten in de auto.
[00:05:34] Speaker A: We zaten in de auto en eigenlijk zou ik niet... Ja, ik ging mee en we gingen kijken en zo. Maar in één keer zegt die man, hé, wil je morgen preken?
[00:05:42] Speaker B: Nou, je gaat niet zomaar mee, maar ik heb je wel echt nodig. Want het programma daar is gigantisch. Ja, en dan met al de dingen van tv-opnames en opmoetingen en dingen.
[00:05:53] Speaker A: Maar ik bedoel, een dienst, dat had ik niet verwacht. En in één keer zegt die man die rijdt, hij zegt, hé, wil jij morgenavond preken?
Op de jeugddienst. En ik weet nog, we hadden het toen erover. Ik zou je toen, jaren geleden, tegen jullie zeggen van nooit meer nee zeggen, weet je nog?
[00:06:07] Speaker B: Ja, klopt.
[00:06:08] Speaker A: Dat is het hele goede. Als de heer iets geeft, dan kan je soms uit angst of uit vrees, kun je nee zeggen. Want je denkt, oeh, spannend.
[00:06:15] Speaker B: Of ik ben niet voorbereid. Of ik heb meer tijd.
[00:06:19] Speaker A: In sommige gevallen misschien geen zin. Kan ook bij mensen zijn.
[00:06:22] Speaker B: Maar als God de deur opent en je aan hem voorbij gaat, komt hij niet vaak meer terug. Nee.
[00:06:27] Speaker A: Dus ik had natuurlijk ja gezegd en toen nu ook nog een beetje wat zeggen.
[00:06:32] Speaker B: En toen pas kwam de realisatie, wat je ja op had gezegd.
[00:06:36] Speaker A: Het grappige was, hij ging dus in de auto bellen, maar hij was gewoon een speakerphone. Dus ik dacht nog, hij gaat nu vragen en zo. Dus hij belt zo de jeugdleider, hij zegt ja, ik heb Jackonia Maasbach hier. En hij wilt morgen wel bij je praten. Ik vond dat zo mooi.
[00:06:51] Speaker B: Als een gunst.
[00:06:51] Speaker A: Als een gunst, ja. En die man die zegt... Ja, oké, let's do it. En toen hing die op en toen zei hij, ja, je brengt morgen de dienst. Ja, geweldige, geweldige broeder ook echt daar.
[00:07:03] Speaker B: Dus ik zat in de hoofdkerk bij Jim, bij broeder Donnie en nog een andere Bijbelleraar in een soort panel.
[00:07:10] Speaker A: Oké, u was die woensdagavond daar.
[00:07:12] Speaker B: Ja, ik was die woensdagavond panel waar ze dan... Ja, ik heb hier die bible meegenomen. Dit is de Jimmy...
[00:07:18] Speaker A: Prachtige bible.
[00:07:19] Speaker B: Het is een King James, maar een speciale uitgave van Jimmy Swaggart. Een studiebible met allemaal tussendingen. En zij beginnen dan gewoon eigenlijk, en dan hoor je vlak voor de dienst even, oh ja, we zitten in Romeinen 8 vers 5, en dan ga je daar zitten en dan lezen ze een vers, en dan gaan ze erover praten, en het volgende vers. En dan de ene avond doen ze één vers, de andere avond doen ze tien versen, maar zo gaan ze eigenlijk vers voor vers door de hele Bijbel heen, en dat doen ze gewoon voor jaren al, en zo gaan ze door de hele Bijbel heen.
[00:07:51] Speaker A: Zo mooi hoor.
[00:07:52] Speaker B: Dat was mooi en is altijd wel een beetje spannend. Je moet je Bijbel goed kennen. En jij zat in een ander gebouw.
[00:07:59] Speaker A: Ik zat in een heel ander gebouw. Daar was ik eigenlijk nog nooit geweest ook. Dat is een jongerengebouw. En daar mocht ik de dienst doen.
[00:08:07] Speaker B: Nu begrijp ik waarom ik in de dienst zei, ik zie niet zoveel jongeren hier.
[00:08:11] Speaker A: O, maar dat hebben we elk jaar.
Nu pas. Nu pas. Ja, want wij hebben het elke keer gehad.
[00:08:17] Speaker B: Waar zijn die jonge mensen? Maar die zitten allemaal in dat andere gebouw.
[00:08:20] Speaker A: Maar die zitten natuurlijk altijd in dat andere gebouw.
[00:08:21] Speaker B: Want dat waren wel vijfhonderd.
[00:08:23] Speaker A: Ja, vier, vijfhonderd jonge mensen. Ja, het zat helemaal vol. Helemaal vol. En het was een goede, hele eigen worship, eigen dienst.
[00:08:29] Speaker B: Ik geloof twaalf tot achttien ongeveer.
[00:08:32] Speaker A: Nee, ik denk ook twaalf tot dertig moet ik eerlijk zeggen. Ik denk wel dat er wel een aantal van tussen de twintig en de dertig waren. Maar heel goed. Hoe was het? Ja, was echt een goede dienst.
[00:08:42] Speaker B: Weet je nog waar je over sprak?
[00:08:43] Speaker A: Ja, over het zwaard wat vast bleef gekleefd in zijn hand. En dat was wel een heel mooi verhaal. Eigenlijk het puntje waar ik heen wilde gaan is dat het woord van... Het zwaard is het woord van God. En in versie 6 lees je over het zwaard. Dat is het zwaard van de geest. Wat het woord van God is, dat staat erachter. En dan had ik het over dat het zwaard ook vastgekleefd moet zijn aan je hand.
[00:09:06] Speaker B: Die man was zo lang aan het vechten.
[00:09:08] Speaker A: Een held van David was dit. En hij was zolang aan het vechten en de mensen hadden hem allemaal in de steek gelaten van de Israëliten. En hij was aan het vechten tegen de Filistijnen en opgeven was geen optie. En dan is hij daar aan het vechten en hij bleef zolang vechten dat zijn hand zo vast geklamd werd aan zijn zwaard dat hij het niet meer los kon laten.
En ja, daar ging het dus helemaal over dat wij ook in ons leven het woord van God zo vastgeklamd moeten hebben in ons.
[00:09:34] Speaker B: Het moet een onderdeel van ons zijn.
[00:09:36] Speaker A: Het is niet je lichaam, maar het moet eigenlijk wel deel van je lichaam worden. En daar ging het woord dan over en het kwam prijs de Heer heel goed eruit.
[00:09:45] Speaker B: En heb je nog een uitnodiging gedaan?
[00:09:46] Speaker A: We hebben nog een uitnodiging gedaan, toen hebben we nog gebeden, jongeren kwamen naar voren ook. En na de dienst hoorde ik ook wat verhalen van een aantal jongen. Dan hoor je wel waar ze doorheen gaan. En dat is echt wel heftige dingen, heftige dingen. Er was een jongen, kwam huilend, die stond in één keer bij me en die zat te huilen. Hij zegt, ja, mijn vriendin is nu 21 en die heeft twee weken geleden te horen gekregen dat ze nog maar zoveel weken te leven heeft, want ze heeft kanker. En ik dacht dat ze nog een maand had. En hij zat zo te huilen, want dat was zijn vriendin. Het plan was natuurlijk gaan trouwen en zo. En of ik alsjeblieft voor hem kon bidden en voor zijn vriendin die thuis was. Dat was gewoon een jonge jongen van ik denk 23 of zoiets.
[00:10:29] Speaker B: Ik heb heel vaak, Jacoon, ik weet niet of je het al hebt meegemaakt, maar vooral ook in landen als Pakistan en andere landen, dan in de gebedsrijden komen ze en dan hebben ze op speakerphone een familielid of iemand thuis die dan zo ernstig ziek is dat ze niet naar de dienst kunnen komen. En dan vragen ze eigenlijk met die speakerphone of ik op dat moment een gebed wil doen voordat familielid wat thuis is. En dan is het vaak ook de meest ernstige ziektes en situaties. Ja, wat heerlijk dat je dan Ja.
[00:11:04] Speaker A: Het gebed nog doen.
[00:11:04] Speaker B: Zomaar bidden.
[00:11:05] Speaker A: Ik deed gewoon een kort gelovig gebed. Ik bid natuurlijk dat ze is aangeraakt en dat we ook iets gaan horen daarvan. En natuurlijk bad ik ook voornamelijk voor hem, want ik vond hem wel... Ja, dat is toch echt wel een donkere periode waar je dan naar heen ging.
[00:11:19] Speaker B: Zeker, zeker.
[00:11:20] Speaker A: En zo hoorde ik nog verschillende verhalen ook. Maar ja, ze waren wel allemaal...
[00:11:23] Speaker B: Maar dan zie je, zelfs jonge mensen kunnen hele zware grote noden hebben.
[00:11:27] Speaker A: Ja, hele zware grote noden. En ik had natuurlijk ook een wonderverhaaltje erin verteld, over een wonder wat in Nepal was gebeurd. En dus ja, dat geloof dat... Ja, ze geloofden ook echt voor hunzelf. En ja, het was gewoon een hele goede dienst. En later hoorde ik ook nog van een aantal andere mensen dat hun kinderen daar waren dus. Van wat zangers en zo. Dat ze wel echt, ja, dat gelukkig God echt iets had gedaan en dat ze had aangeraakt.
[00:11:52] Speaker B: Dus je mag terugkomen.
[00:11:53] Speaker A: Dus ze zeiden al gelijk, daarna zeiden ze in één keer de dag daarna zeiden ze je mag de volgende keer weer terugkomen.
[00:11:59] Speaker B: En dat programma, je had die avond, maar het is ook allemaal opgenomen.
[00:12:02] Speaker A: Het is opgenomen. Hun lopen dus een beetje voor. Het komt op tv. Op de donderdag is dat. Het heet Crossfire. Ze zeggen een klein jaartje, want hun lopen zo ver vooruit.
[00:12:15] Speaker B: Maar dan wordt het uitgezonden over de hele wereld.
[00:12:18] Speaker A: Ik kwam dus de dag erna, was ik dus even een rondleiding weer in de studio's. Ik ben naar plekken geweest waar ik nog nooit ben geweest. In één keer kom ik daar binnen in een studio en er waren allemaal Spaans sprekende mensen. Die zeiden, hé, je woodschap, we hebben genoten. We zijn het nu in het Spaans aan het inspreken. En de andere keer kwam ik iemand die was Portugees. Die zegt, ja, ik ben het nu aan het vertalen en we gaan het inspreken op jouw stem. Dus dat gaat ook in één keer uit in zo'n vertaling.
[00:12:41] Speaker B: Maar dan begrijp ik dat ze ook meer tijd nodig hebben om het voor te bereiden.
[00:12:44] Speaker A: Ja, want dat is natuurlijk heel veel editwerk ook enzo.
[00:12:46] Speaker B: Ik weet niet meer waar ik was. Ik ben het wel even kwijt, maar toen zeiden ze tegen me na de dienst, ze zeiden zoals jullie spreken over wonderen en dat wonderen echt nu gebeuren en voor vandaag en het geloof ervoor, de verwachting en dan ook het gebed en ook de getuigenissen daarna. Dat is wat we willen, wat we willen en nodig hebben.
[00:13:11] Speaker A: Dat is eigenlijk een mooie overgang naar wat eigenlijk een van de grootste dingen van deze reis vind ik zelf wel.
[00:13:18] Speaker B: Dat vind ik toch ook wel echt om God even glorie voor te geven.
[00:13:23] Speaker A: Ja, want God heeft toch wel echt niet één, maar vier grote wonderen gedaan.
[00:13:27] Speaker B: En dat werd meteen toen wij opgehaald werden, begonnen ze in de auto, toen broeder Donny Zweigert de volgende dag ontmoette hem, of die avond.
[00:13:37] Speaker A: Die avond ontmoette we hem, ja.
[00:13:38] Speaker B: Dat hij met mij kwam, begon hij gelijk daarover te praten. Want er is er toch een heel groot iets gebeurd.
[00:13:45] Speaker A: Heel groot iets. Wilt u het vertellen?
[00:13:46] Speaker B: Nee, jij mag het vertellen.
[00:13:47] Speaker A: Mag ik het vertellen? Ja.
[00:13:48] Speaker B: Ik vind dat jij die wonderverhalen vertel jij. En het is een beetje apart om het ook zelf te vertellen.
[00:13:56] Speaker A: Ja, dat begrijp ik. Maar het is toch wel heel bijzonder dat God u zo daarvoor gebruikt. Natuurlijk heel veel, ik hoor het heel veel om me heen, ook in Nederland echt heel veel. Ja, dus we waren daar vorig jaar in februari, maart. En de dienst was afgelopen en ik kan me nog herinneren dat in die ochtenddienst had u gezegd, want de heer had tot u gesproken die nacht, dat zei u, die nacht heeft God teruggesproken. En die ochtend zei u in de dienst dat u in de avond zou gaan bidden voor koppeltjes die geen kinderen konden krijgen.
[00:14:27] Speaker B: En dat zeg ik niet als een gimmick om de mensen terug te krijgen. Dat zeg ik alleen als God dat ook...
[00:14:35] Speaker A: Want u zei dat ook die ochtend tegen mij bij het ontbijt, dat weet ik nog. En dat u dat echt van God had gekregen, want eigenlijk doet u dat nooit op die manier. En dus we hadden die dienst. En ik kan me nog herinneren, de dienst was afgelopen.
[00:14:48] Speaker B: Hadden we een soort klein gebedserijtje daar naast het podium?
[00:14:50] Speaker A: Er was een klein gebedserijtje. Mensen liepen al, heel veel waren al weg. En ik was ook gewoon, ik was niet bij die, u was daar aan het bidden en ik was gewoon aan het filmen van het gebouw enzo, rotloop. Daar heb ik allemaal foto's van, dan zie je mij zo het gebouw filmen enzo. Maar daar vooraan stond u dus te bidden en in één keer kwam daar dus een koppeltje en die zei dat ze geen kinderen konden krijgen. En daarachter stonden nog twee koppeltjes en één moeder was het. Van iemand die geen kinderen kon krijgen. Dus zij was een oudere vrouw. En toen bent u voor die drie koppeltjes Toen zei u of ze allemaal voor u wilden staan, naast elkaar. En toen ging u voor hun alle drie tegelijk bidden. En dat weet ik nog, was heel apart. Want ik kwam aanlopen en normaal in de gebedschrijf bidt u gewoon per persoon. En nu in een keer stonden ze alle drie zo. En ze waren heel erg aan het huilen. En ik weet nog, u deed niet een heel ingewikkeld gebed.
[00:15:44] Speaker B: Nee.
[00:15:44] Speaker A: Een simpel gebed. Ook niet heel lang. Gewoon echt, gewoon hup, een gebed van geloof. En ze waren aan het huilen en nu was ik klaar.
Ja, dat was eigenlijk het gebed. En ik weet nog, ik denk was het een aantal maanden later, vijf, zes maanden later, toen kreeg ik in één keer via Instagram een DM van de jeugdleider van Jimmy Swaggart Ministries. En die vertelde mij dus een verhaal over dat zij al 7,5 jaar bezig waren om kinderen te kunnen krijgen, maar geen kinderen konden krijgen. En dat in februari, maart had u voor hun gebeden. En binnen een maand is ze zwanger geraakt. En waren ze verwachtende van een kind of ik dit alstublieft aan u door wilde vertellen.
[00:16:25] Speaker B: En wat nu blijkt, is dat alle vier zijn binnen een maand zwanger geworden. Het leuke was dat vlak voordat we kwamen, binnen twee weken zijn alle vier de baby's geboren.
[00:16:39] Speaker A: Alle vier de baby's zijn geboren, ja. En het leuke ook weer is, is dat van degenen die een kind hebben gehad, zijn bijvoorbeeld de jeugdleider van Jimmy Swaggart Ministries, Eentje is de dochter van degene die eigenlijk over de Bijbelschool ging. Dus ook hele, allemaal best wel mensen die heel close zijn ook aan de familie natuurlijk Zwergerd. En dat was wel heel leuk om te horen.
[00:17:03] Speaker B: Kijken als er Eentje zou zijn.
[00:17:06] Speaker A: Nou, dan kan je nog wel zeggen.
[00:17:08] Speaker B: Kan, kan, kan wonder zijn, kan toeval zijn. Maar als er vier en dan binnen die periode dan is dat toch wel een heel duidelijke godswonder. En ook een bevestiging natuurlijk dat je door de Heer gezonden bent en dat vind ik zo mooi. Aan de ene kant kun je zeggen, heb ik er niks mee te maken, het is een godswonde, de heren doet het. Aan de andere kant, hij gebruikt wie hij wil. En dan is het wel bijzonder als God jou bevestigt in een bediening. En dat was het voor hem wel.
[00:17:43] Speaker A: Het is een megagroot wonder, want als je erover nadenkt... De ene was 7,5 jaar bezig, de andere was 10 jaar bezig. Die andere was volgens mij 5,6 en die andere weet ik niet. Daar heb ik niet gehoord. Maar die van de jeugdleider, dat is wel een bijzonder wonder. Want een half jaar voordat wij toen kwamen... had zij een van haar eierstokken laten verwijderen. Want ze zeiden als we dat doen, dan kan je zwanger raken. En dan kan je een kind krijgen. Dus ze had dat gedaan, die operatie, in de zomer. En toen probeerde ze zwanger te raken, maar dat lukte maar niet. En dat lukte maar niet. Het lukte maar niet totdat wij in februari, maart kwamen en nu bad voor haar. Toen gingen ze weer proberen en toen was ze dus zwanger geraakt. En toen bij de eerste echo... Zat die vrouw, het was een vrouw, en die was dus die echo aan het doen. Die zei, oké, je eierstokken zien er goed uit. Dus hij zegt, wacht even, eierstokken? Je bedoelt eierstok, want ze heeft er één laat verwijderen. Ze zegt, nee, nee, je eierstokken, ik zie hier twee. Dus hij dacht van, dat zal ze wel verkeerd, ze kan het niet zien verkeerd zijn en zo. Dus ja, om er toch zeker van te zijn, zijn ze een aantal weken later weer naar een Anderen gegaan om ook weer een echo te laten doen. En die zei ook in één keer, ja, eierstokken zien er goed uit. En hij zei, dat kan niet. We hebben eentje laten verwijderen. En dus eigenlijk, een van de grootste wonderen is gewoon dat God een nieuwe eierstok heeft gecreëerd. En dat ze kinderen hebben gekregen. Wij hoorden dat wonden en hun waren helemaal van dat kind tussen dat kind. En wij waren van de eierstok, hoe is dat mogelijk?
[00:19:09] Speaker B: En aan de ene kant zijn we er helemaal verbaasd door, maar aan de.
[00:19:13] Speaker A: Andere kant voor de heer is het niet zo mogelijk.
[00:19:16] Speaker B: Dat is een scheppingswonde.
[00:19:18] Speaker A: Dat is een scheppingswonde. Dat is toch echt een scheppingswonde. Dat vond ik wel echt heel mooi om te horen. En natuurlijk, als je dat zo zag, en natuurlijk na de diensten, overal waar we dan kwamen, Ja, dat raakte mij wel hoor.
[00:19:32] Speaker B: Achter het podium al stonden koppeltjes.
[00:19:35] Speaker A: Want dan had iemand bijvoorbeeld, die zat in de band, dus die kon haar dochter dan iets meer achter de... Weet je, en die stond dan daar en die zei, ja mijn dochter, die wil ook kinderen krijgen, je kunt haar voorbidden. Ja, dat raakte me toch wel om die allemaal zo te zien. Die koppeltjes zo, die zo aan het huilen waren en zo graag kinderen wilden.
[00:19:52] Speaker B: Maar als je geen kinderen kan krijgen... Ja. Voor tien jaar, zoals die ene.
[00:19:57] Speaker A: Tien jaar. En alles, hij zei ook, we hebben alles geprobeerd.
[00:19:59] Speaker B: En dan proberen ze vaak van alles en dan heb je miskraam en natuurlijk allemaal hormonen en dingen.
[00:20:06] Speaker A: Dat zei hij ook, we hebben alles geprobeerd.
[00:20:07] Speaker B: Het is verdrietig en pijnlijk, ja.
[00:20:09] Speaker A: Maar ja, als het dan nog niet komt, ja dan, ja.
[00:20:11] Speaker B: Maar ik heb wel gezien, Gjegon, Dat door de jaren heeft God me daar...
[00:20:16] Speaker A: Ja, ook vaker voor gebruikt.
[00:20:18] Speaker B: Maar dan was het elke keer dat ik wel van de Heer het inkreeg om het te doen. Als iemand komt en gebed vraagt ervoor, doe ik het altijd. Maar ik bedoel, er zijn bepaalde momenten dat God het heeft gegeven zo. Maar dan zie ik wel dat een kind vaak wat daaruit voortkomt, heeft wel al een speciale roeping op missie of stempel van de Heer meegekregen. Dat zie je in de Bijbel ook natuurlijk. Er zit wel een speciaal doel vaak nog achter. En daar bid ik voor dat dat tot vervulling mag komen.
Omdat ze toch net hadden meegemaakt dat de heren zo werkte door me heen met wonderen. Dat zal ik ook niet vergeten met broeder Jimmy Swackett. Ik zat, want we hadden dus elke dag, s'morgens had ik twee uur tv live uitzending van Francis, dat is de vrouw van Jimmy, met Donny de zoon. En dan s'middags had ik een uur met broeder Jimmy. En ik zal niet vergeten dat ik zat met Jimmy en dan heb je natuurlijk de klok van het programma loopt af. En ineens midden aan, want we waren ook weer bezig, tekst voor tekst, en dat was heel fijn. Maar ineens eigenlijk stopte die, broeder Jimmy, en zei die van John, voordat het programma ten einde is, jij zit naast een broeder, die al...
[00:21:43] Speaker A: Ik weet zijn naam niet meer.
[00:21:44] Speaker B: Ja, ik weet ook. Maar die zit daar, die is al, ik geloof bijna 40 jaar was die met hem. En een van de belangrijke leiders daar.
[00:21:53] Speaker A: Hij heeft de school helemaal gedaan. Hij was daar de leider voor.
[00:21:58] Speaker B: En hij heeft in december te horen gekregen dat hij kanker heeft. En wil je alsjeblieft nu voor hem bidden? En wat ik zo mooi vond is dat, nou we spraken even, ik bad. En toen gingen we even in een break, want dat moet hè, reclame, zou je ze kunnen zeggen, reclame. En toen spraken we samen en toen had ik het over hoe mijn vader altijd eenvoudig bleef. In het geloof. En hij bad eenvoudig, hij geloofde eenvoudig, en hij hield vast eenvoudig aan de waarheid. En als voorbeeld haalde ik aan, ik zeg, ja, een keer werd hij geïnterviewd. En die interviewer die zei, ja, maar meneer Maasbach, niet iedereen die de kerk uitloopt, die is genezen nadat u voor die persoon heeft gebeden. Nee, zegt papa, dat kan zijn, maar wie gelooft die zal ontvangen. Ja, maar meneer Maasbach, niet iedereen wordt genezen. Wat zegt u daarvan? Maar als je gelooft zal je ontvangen. Ja, maar meneer Maasbach. En hij ging zo door. En elke keer zei papa, maar als je gelooft zal je ontvangen. En die man... die naast me zat. Hij werd zo aangeraakt daardoor. En toen pakte hij zijn telefoon. Hij zegt, je moet het inspreken in de telefoon wat je nu zegt. Dus ik deed dat. En eigenlijk, hij zegt, dit is het antwoord op alle vragen die komen als je door dit soort dingen heen gaat. Omdat er zijn zoveel stemmen. en gedachten die elke keer komen met is het wel voor jou, is het wel voor nu, is het wel en waarom en zoveel twijfel en angst. En papa gewoon eenvoudig elke keer maar als je gelooft zal je ontvangen. En dat gaf hem zo'n rust. En dat stilde eigenlijk al die stemmen en al die vragen over zijn situatie. Nee, als ik geloof zal ik ontvangen. En ja, en ik was zo dankbaar. Nou, dan denk ik weer, ja pap. Bedankt voor al die geweldige lessen.
[00:24:05] Speaker A: Want weet u, zijn dochter is een van die kinderen. Maar nu ik erover nadenk, hij heeft dus een dochter en een zoon. En zijn zoon die heeft zes kinderen. En zijn dochter kon geen kinderen krijgen.
Ja, nu, nu ik er zo over nadenk. En toen is er voor gebeden, zij heeft nu een kind. Ja, en ik weet, hij vertelde dat verhaal twee tumor in zijn hoofd. Het was niet zomaar, het was echt heftig.
[00:24:27] Speaker B: Dus we moeten ook bidden voor hem.
[00:24:29] Speaker A: Ja, we moeten bidden voor hem. Maar ik zeg u eerlijk, hij was zo in de rust. Nou, dat gebed is ook zo speciaal. Je kan het ook op de app kijken van hun. Voor hem was dat eigenlijk, dat antwoord, dat korte antwoord, in één keer een antwoord op alle vragen waar hij mee heeft rondgelopen, denk ik.
[00:24:46] Speaker B: Dat komt, je kan soms een woord krijgen.
Of een woord lezen, nou dat is mooi. Bijbel is altijd mooi. Bijbel is altijd mooi en altijd goed. Maar soms lees je het en dan ineens door de Heilige Geest komt er godlijk leven in jouw hart, in je gedachten, in je geestelijke mens. En dan wordt dat woord niet zomaar een mooi woord, maar het wordt rema, levend. Ik weet dat mijn mama nog, die zat met haar schildklier en het was weggehaald. En toen hadden ze die zenuwen naar de stemband weggehaald. En wij waren aan het bidden voor een scheppingswonde, dat die zenuwen hersteld worden. En opeens gaf de heer mij ineens...
Zenuw of geen zenuw, als God zegt dat je kan zingen, kan je zingen. En ik zei dat tegen mama en dat werd zo rema, levend, dat zij wist dit is het woord van de Heer voor mij. En toen ging ze op het podium staan en ze ging zingen en de stem was terug. En of die zenuw er zit of niet, dat weet ik niet, maar ineens... Het wonder was geschiet. Het was mooi. De zondagmorgen moeten we...
[00:25:56] Speaker A: Want hij was natuurlijk Jimmy Swaggart. Die is 90 jaar geworden. Dat was nu dus.
[00:26:02] Speaker B: Hij zou 90 worden.
[00:26:04] Speaker A: Hij was nog niet 90.
[00:26:06] Speaker B: Ja, niet iedereen kent natuurlijk Jimmy Swaggart zoals wij hem kennen. Maar bijvoorbeeld, hij hield veel campagnes wereldwijd. Maar vooral in Zuid-Amerika is hij heel veel gebruikt. Want dat stadion in... Ja, dat is.
[00:26:18] Speaker A: In Brazilië het Maracana Stadion.
Het grootste stadion ter wereld. Wij kennen het wel natuurlijk van het WK, toen Nederland daar ook speelde. Maar het is dus het grootste stadion ter wereld. Zij vertelden dat zij het record houden voor het meeste aantal mensen in dat stadion. Tijdens de campagne van Jimmy Swaggart. Als je een rondleiding hebt in het Marikana Stadion, hangt er ook een plakkaat met record. Zoveel, over de honderdduizend, ik weet niet, heel veel mensen in dit stadion. Jimmy Swaggart, Ministries. En dat hangt in het stadion, in de rondleiding zeggen ze dat ook, want daarna hebben ze het stadion ook een beetje verkleind omdat het te groot was, dat kon niet.
[00:26:59] Speaker B: Ja, en natuurlijk het meeste bekend is hij nog vanwege zijn liederen. Ik weet niet hoeveel gouden platen en andere soort awards en dingen hij heeft.
[00:27:08] Speaker A: Maar weet je wat ik wel mooi vond? Is dat bijvoorbeeld, hoe heet hij?
[00:27:13] Speaker B: Bill... Gator?
[00:27:14] Speaker A: Gator, ja. Bill Gator vertelde dat hij was net getrouwd en toen had hij een nummer gemaakt en dat hoorde Jimmy Swaggart. En toen door Jimmy Swaggart is hij bekend geworden.
[00:27:24] Speaker B: Bill Gator?
[00:27:25] Speaker A: Ja, dat zei hij. Dat heeft hij ook laatst nog gezegd.
[00:27:27] Speaker B: Niet gek dan. En laatst nog, ik geloof een paar maanden geleden. Had hij binnen, geloof ik, een maand of binnen een paar weken had hij... Twee miljoen streams. Twee miljoen streams van één van zijn liederen op Spotify.
[00:27:43] Speaker A: Ja, en hun zijn eigenlijk meer ook in de cd's nog en zo, daar en dingen.
[00:27:46] Speaker B: Ja, dat werkt dan nog.
[00:27:47] Speaker A: En hij is dus een hele goede zanger, maar hij was vroeger ook wel... Echt een evangelist. Hij ging de wereld over. Vooral ook Zuid-Amerika heeft heel veel gedaan. Maar dan zie je campagnes van 60.000, 40.000 mensen, 80.000 mensen. Echt gigantische campagnes.
[00:28:02] Speaker B: Een echte zielenwinnaar om ze tot de wedergeboorte te krijgen. En dan natuurlijk al die muziek en dan nu. is die overgegaan op tv wereldwijd en hebben ze allemaal tv-stations, radiostations en anders.
[00:28:15] Speaker A: En het wordt ook vertaald in meerdere talen en dat wordt dan gelijk uitgevoerd.
[00:28:20] Speaker B: Dus daarom noem ik hem een legend. Een echte geweldige man van God.
[00:28:25] Speaker A: En dat was wel heel erg leuk dat we uit Nederland hadden allemaal verschillende cadeautjes meegenomen.
[00:28:31] Speaker B: Kijk, oom David, broeder David en ik, wij zaten in mijn kantoor. Ja, wat geef je die man? Wat geef je die man? Wat hij heeft, wat hij wil, dat heeft hij. En ja, wat moet je doen? Dus ik weet een beetje hoe ik daar... op het podium ben met een beetje humor en zo.
[00:28:52] Speaker A: Want u ging de cadeautjes geven op zondag tijdens de eerste dienst.
[00:28:55] Speaker B: Ja, maar ik had van tevoren, ik had natuurlijk nagedacht en ik weet een beetje hoe dat ging. Ik had het in mijn hoofd hoe ik het zou doen. Dus ik had een paar grote, grote, maat 45 klompen, Nederlandse klompen. Toen had ik nog van die pantoffelklompen. Ik had een miniatuur fietsje van Dels Blauw.
En een stuk kaas en stroopwafels en dat soort dingen. En dat hadden we allemaal in een doos gelaten. Maar ik had dat zo in mijn hoofd om dat zo aan te bieden op die ochtend. Maar ik denk, ja, dat moet toch iets meer zijn dan dit. En opeens kwam broeder David, oom David, mijn kantoor binnen. Met zo'n uitgesneden houten vissersman uit Indonesië van vroeger.
[00:29:43] Speaker A: Ik moet even iets gafs over vertellen, want die moest ik meenemen natuurlijk. En het duurde best wel lang in Amerika. En die koffer kwam maar niet.
[00:29:53] Speaker B: Altijd even spannend die ding.
[00:29:57] Speaker A: Hij kwam wel waar.
[00:29:58] Speaker B: Dat was zo'n grote visus man. Met een kaart erbij. Dus ik mocht gaan spreken. Ik zeg broeder Swaggart, ik hoor dat u bijna jarig bent. U wordt 90. Weet je wat ik leuk vond? Dat vond ik echt leuk hè. Dat 90, maar voordat ik ging preken, ging hij nog even een lied voor me spelen en zingen. Dat is toch voor mij een grote eer dat zo'n grote legend... Dus hij had nog even gezongen en gespeeld, zat hij weer daar. En dan zit hij altijd de hele dienst aan.
[00:30:31] Speaker A: Hij doet mee, hè?
[00:30:31] Speaker B: Hij doet helemaal mee. Zijn vrouw. En zijn zoon en zijn kleinsen zitten er allemaal. Dus ik zeg, nou Jacoon, kom met die doos, want we hebben een doos vol cadeaus. Dus ik begin, misschien wil u in fashion, in de Hollandse fashion zijn. Dus ik heb een paar klompen. En ik wilde u een fiets geven, maar die kon ik niet inchecken. Dus ik heb een kleine fiets. En dan kan u imaginen hoe u door de tulpvelden heen fietst in Nederland. En zo bracht ik een beetje die dingen.
[00:31:01] Speaker A: En ik moest het steeds brengen.
[00:31:03] Speaker B: En jij steeds brengen.
[00:31:03] Speaker A: Maar ik dacht, ik ging het gewoon brengen en ik liet het zien. Maar zij dacht dat ik die houten klompen wilde aandoen bij zijn voeten.
Dus hij ging zo met zijn voeten weg. Nee, nee, nee. Ik wil alleen laten zien.
[00:31:13] Speaker B: Ja, dus jij legde dat allemaal daar neer. En toen ineens, toen pakte je die vissersman. En toen opende ik de kaart van Broeder David. En toen las ik. En Broeder David had het kort, maar zo mooi. Hij zegt, wat geef je... Dear Brother Swaggart, happy birthday. Wat geef je aan de man die eigenlijk alles al heeft of heeft gezien en heeft meegemaakt? Maar ik heb hier iets heel moois. Het is meer dan wat je ziet, want het is ook een symbool. Want het is een vissersman. En u bent die vissersman, want u bent een van de grootste zielenwinnaars van deze generatie, van deze tijd. En toen ik dat zei en de hele zaal staande om te klappen voor Broeder Zwijger. Maar in eer en om hem te eren en dat kreeg zo'n ander gewicht. Dat cadeau was zo... Ja, dat kwam zo, viel in zo'n goede aarde. Het was zo speciaal en het signifiede, het betekende daar zoveel meer dan alleen maar een cadeau. En daarna ik zeg, ach Broederswerk, u moet maar kijken wat u met de klompen en de dingen allemaal doet. Hij zegt, de klompen en de vissersman die komen in mijn museum daar. Dus hij heeft een museum in de kerk. Daar staat zijn hele grote piano. En allerlei dingen van zijn campagnes. En daar komt nou het cadeau uit Holland. De vissersband en de klompen komen daar.
[00:32:50] Speaker A: Het is ook wel mooi voor ons natuurlijk de connectie met ons werk. Dan zitten wij daar ook in.
[00:32:54] Speaker B: Dan gaan we nog gauw een kaartje sturen wat ze erbij kunnen zetten. Dat het namens de Joma's Ritsing en David Maasburg is aangeboden. Maar dat was toch wel denk ik een bijzonder moment om zo'n man van God te kunnen eren. En met zoiets wat gepast is. Het was zo gepast en het kwam zo goed aan bij de kerk dat ik vond het een eer om dat te mogen doen. Toen ben ik gaan preken en de tijd is eigenlijk op om daar nog over te spreken.
[00:33:27] Speaker A: Ik wil alleen nog één kort ding zeggen wat wel grappig was, want hij is natuurlijk 90 jaar en de eerste keer had u een programma met hem en toen gingen we met hem eten even en toen zag hij mij en toen moesten we zeggen ja ik ben zijn zoon en zo. En toen de volgende dag in het programma, toen had u een jasje aan, toen had u wat geknoeid. Had u het schoongemaakt? Toen zei ik, neem nog een ander jasje mee als het niet op tijd droog is. Dus we gingen naar het programma en ik was niet in het programma. Dus ik ging al naar de control room. En ik weet nog, u zat daar in het programma en ze gingen beginnen. Ineens zei Jimmy Faggot, where is your brother? Where is your brother? En dan bedoelde hij mij. I want him on the program. Ik wil hem op het programma hebben. En ik had geen kleding ervoor aan, niks en zo. En het zat er helemaal vol met mensen.
[00:34:09] Speaker B: Hij zegt, ze moeten hun stoel aanschuiven. Toen zegt die man, die director, naar beneden. Hij zegt, Brother Swagger, maar je zegt eigenlijk geen nee tegen hem.
[00:34:16] Speaker A: Nee, dat kan niet.
[00:34:17] Speaker B: Brother Swagger, Brother Swagger. Ja, just give him a mic. Laat hem daar zitten aan het einde. Nee, maar dan zit hij in het donker. Dat kan niet. Als u hem wil, dan moet er eentje weg. Ja, maar ik wil niemand weg.
[00:34:30] Speaker A: Ja, en toen ging hij mij halen. Ik had geen jasje, maar toevallig had hij dat jasje meegenomen.
[00:34:37] Speaker B: Had ik een tweede jasje bij me. Zat je iets te behalen.
[00:34:42] Speaker A: En toen stond ik daar en hij bleef mij... Ja, je moet op het programma, ik weet het nog. En dat hij dan zei... En toen.
[00:34:49] Speaker B: Was die ene broeder... Ja, die moeder, die dokter daar. Dat is ook een lieve man.
[00:34:52] Speaker A: Heel lief.
[00:34:53] Speaker B: Hij zegt, ik ben al elke week op het programma. Hij zegt, ik sta mijn plaats graag af in Chaconia. En nou, dat ging nog even heen en weer natuurlijk. Nee, nee, nee, nee. Maar uiteindelijk, oké, oké. En hij ging weg en jij mocht gaan zitten. En toen heb je ook een heel stuk in het programma mogen delen. En toen zei hij, en morgen is hij er weer.
[00:35:14] Speaker A: Dus jij hebt ook al heel wat.
[00:35:16] Speaker B: Uren op tv gehad.
[00:35:18] Speaker A: Maar ik vond het gewoon leuk dat hij dat zo bedacht. En natuurlijk compliment voor u dat hij denkt dat ik uw broer ben. Ik vond het niet zo leuk, maar...
[00:35:24] Speaker B: Het is niet de eerste keer dat hij dat zegt.
[00:35:26] Speaker A: Het is de tweede keer dit jaar al.
[00:35:29] Speaker B: Dus ik word steeds jonger.
[00:35:31] Speaker A: Maar in ieder geval het was echt fantastisch.
[00:35:35] Speaker B: Maar zo hebben we dus heel veel uren op de tv. Dat blijven ze herhalen, gaat wereldwijd. En dat zondagmorgen programma.
Meer dan een miljoen mensen kijken naar dat programma, wereldwijd. Ze kunnen het ontvangen, nee, kijken echt naar dat programma. En ja, dan vind ik dat zo'n geweldig iets voor het werk, maar ook voor mij natuurlijk, dat God zo'n deur heeft geopend. En het was een goede preek. En het gebed was krachtig. En ja, daarna hebben we al heel wat getuigenissen gehoord en bellen mensen vanuit de hele wereld.
Dus dat is echt weer een toppertje geweest.
[00:36:15] Speaker A: Heel erg topper.
[00:36:16] Speaker B: En toen zijn we verder gevlogen en richting huis gegaan. Maar wel natuurlijk helemaal vol en dankbaar en geven we God alle eer.
[00:36:25] Speaker A: God alle eer.
[00:36:25] Speaker B: Altijd God alle eer geven.
[00:36:29] Speaker A: We blijven gewoon onszelf.
[00:36:30] Speaker B: Dat is het beste.
[00:36:32] Speaker A: Wat God er allemaal doet, ja het is een genade dat we als werk zoiets mogen doen ook. En ik vind het zo mooi dat de Joma's Wereldsending altijd daar zo erbij is.
[00:36:40] Speaker B: Ja, en veel meer impact heeft via alle kanalen die God ons heeft gegeven dan dat mensen realiseren. En dat gaat maar door.
[00:36:49] Speaker A: Want twee weken na ons was Jantus en Franklin daar om te praten. En nog meer van dat. Dus dat is wel bijzonder.
[00:36:55] Speaker B: Dus daar zitten wij tussen. Alleen hij had een deel en ik had de hele dienst smorgels en stapels gegeven. Hij huilde een stukje en ik had de hele dienst.
[00:37:06] Speaker A: Goeie reis.
[00:37:07] Speaker B: Goeie reis. Dus, volgende keer maar weer.
[00:37:10] Speaker A: Amen.
