Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Nou, leuk dat we hier even mogen praten over een geweldige reis die we hebben mogen hebben. Samen, Pastor Sibbel, naar Senegal en Ivoorkust. Wat vond je ervan?
[00:00:17] Speaker B: Nou, Pastor John, het was echt geweldig. We hebben zulke geweldige momenten en gelegenheden gehad, dacht ik.
En ja, dat was gewoon bijzonder toch. Ik bedoel, gewoon al de reis ernaartoe is al bijzonder.
[00:00:28] Speaker A: Ja, ik vond het wel leuk, want we vlogen met z'n tweeën via Parijs, want directe vliegten zijn er niet. Overstappen. Overstappen, dat ging net. En toen liepen we zo door de slurf het vliegtuig in. En toen zei ik, vind je het erg als ik... Ja, daar was ik heel blij mee.
[00:00:45] Speaker B: Daar was ik ontzettend blij mee.
[00:00:47] Speaker A: Ik denk dat dat toch wel een door de Heer gegeven ingeving was.
[00:00:51] Speaker B: Dan had hij het toch meer met jou op dan met mij, denk ik. Jij wilde van stoel wisselen.
[00:00:57] Speaker A: Ja, ik wilde graag bij het raam zitten in plaats van bij het gangpad. En dat hadden we eigenlijk andersom geboekt.
[00:01:03] Speaker B: Ik vond het ook niet erg, want ik hou ervan om bij het gangpad te zitten.
[00:01:06] Speaker A: Jij zit liever bij het gangpad.
[00:01:08] Speaker B: Dat is ook van de heer, dacht ik. Totdat ik ging zitten.
[00:01:11] Speaker A: Ik zat al lekker.
[00:01:12] Speaker B: Ja, en ik ging zitten en ik denk, goh, wat is dit? Wat gebeurt er? En opeens denk ik, het is nat.
En dat werd alleen maar erger, dus ja, ik stond maar weer op. En toen vroeg je... Toen vroeg ik aan jou... Is het een beetje nat?
[00:01:31] Speaker A: Het was helemaal doorweegd.
[00:01:32] Speaker B: Ja, dat was wel... En toen riep.
[00:01:35] Speaker A: Je die steward erbij.
[00:01:35] Speaker B: Ik riep die steward, ik zeg, het is nat die zitting. Hij zegt, meneer, geen probleem, komt eronder. Dus hij haalt een deken, legt die deken erop en zegt, gaat u maar zitten. Ik zeg, ja, maar dat gaan we niet doen.
[00:01:44] Speaker A: Nee, want jij hoopte na...
[00:01:46] Speaker B: Ik dacht, misschien krijg ik een betere stoel. Nou ja, die kreeg ik uiteindelijk voor een klein gedeelte. Want uit de businessclass haalden ze een zitting van een stoel... en die deden ze bij mij, verwisselend met mijn stoel.
[00:01:57] Speaker A: Maar die zat wel zachter.
[00:01:59] Speaker B: Ja, maar mijn broek was nog wel nat.
[00:02:00] Speaker A: Maar dan zie je hoe het allemaal doorloopt... wat mensen niet altijd doorhebben op die reis. Want toen kwamen we aan in... Het Dakar. Het was Dakar, van Senegal. En nou...
[00:02:11] Speaker B: Wachten daar, hè, staan. Wachten, wachten.
Iedereen zijn koffer.
[00:02:15] Speaker A: Ja, behalve wij. Geen koffers. Wij naar Dibali en uiteindelijk zou het dan de volgende dag komen, maar is het ook niet gekomen.
[00:02:28] Speaker B: Want die vluchten komen s'avonds laat aan, dus die dag heb je er ook dan niks meer aan. We hadden geloof ik na drie dagen of zo onze koffer terug.
Maar goed, ik had gelukkig mijn broek in die zin nog steeds die ik kon gebruiken. Dus het was toch een hele ervaring.
[00:02:41] Speaker A: Ja, en geen vlekken en niks gelukkig.
[00:02:43] Speaker B: Het was gelukkig water.
[00:02:45] Speaker A: Maar ik weet wel, want wij kwamen aan en we zouden dan, want het was best wel laat en geen koffer, dus allemaal langer, langer, langer. En dan zouden we eigenlijk naar het hotel gaan.
En we reden maar en hier en daar. En ik denk, is dit naar het hotel? Waar zijn we eigenlijk? En ze hadden niks verteld. Maar toen ineens kwamen we binnen in een terrein waar dan de grote samenkomst was en zou zijn van de komende dagen.
[00:03:11] Speaker B: Iedereen aan het wachten.
Uren hebben ze daar gewacht. Uren hebben ze gewacht. Maar wel heel warm, heel geweldig welkom en verlangend. Je merkte het verlangen wat de mensen hadden, de verwachting die ze hadden. Wat de heren zouden doen die dagen. Ja, dat was echt formidabel.
[00:03:27] Speaker A: Ja, die atmosfeer.
Want er was een open ruimte eigenlijk.
[00:03:32] Speaker B: Ja, een soort arena idee.
[00:03:34] Speaker A: Ik had niet zoveel mensen verwacht, moet ik eerlijk zeggen. Ik wist niet dat het zo'n grote dienst zou zijn. Maar het was chocky vol. En ze stonden te juichen en te zingen. En die atmosfeer was zo geladen met Gods tegenwoordigheid en kracht.
[00:03:49] Speaker B: Maar dat is me toch wel opgevallen John. Dat de mensen daar een enorme verwachting hadden. Toch ook voor de dienstknepper van God die kwam. En dat ook voor wonderen en voor tekenen. En toch ook wel dat je daar enorm ziet dat de machten die daar toch ook wel werkzaam zijn. En hoe sommige mensen gekweld worden.
En hoe ze dan toch met die diensten aangeraakt werden, dat is toch geweldig.
[00:04:14] Speaker A: Ja, ik denk toch dat dat...
Ja, wij gaan zo snel van de ene activiteit in de andere. Maar ik denk toch, zoals zij daar naar dit evenement hebben toegeleefd, met het gebed en het bekendmaken, de voorbidden en de verwachtingsscheppen creëren in de hart en gedachten, dat brak los gewoon. En toen, daar toen gingen we even, want we wisten het ook niet helemaal wat de bedoeling was, maar gelukkig hoefden we niet helemaal Toen al te prekenen en dan nog eens even begroeten. Maar ik kan me herinneren, jij zei wat en toen mocht ik ook wat zeggen. Het was s'avonds heel laat eigenlijk al. Het was best laat. Maar ik sprak, ik denk vijf of tien minuutjes, niet zo druk nog. Maar ik zat te zweten.
De grote hoofd.
[00:05:05] Speaker B: Temperatuur was goed.
[00:05:06] Speaker A: En ik zweed eigenlijk nooit. Ik bedoel, dat is voor mij vrij uniek. Niet dat ik niet werk, maar ik kan goed tegen temperatuur. Maar de humidity, de vochtigheid... Dat was heel hoog.
[00:05:15] Speaker B: Ik geloof iets van 85 procent of zo.
[00:05:16] Speaker A: Oh mannen, het dropen. Maar we hadden geen koffer.
[00:05:21] Speaker B: We hadden geen koffer.
[00:05:22] Speaker A: Ik weet niet wat jij hebt gedaan. Maar alles weer even...
[00:05:25] Speaker B: S'nachts droogt dat weer.
[00:05:26] Speaker A: Ja, s'nachts droogt dat weer. Dat komt altijd goed. Ach ja, dat maakt mee.
Wat ik wel ook even nog zo leuk vond is, wij kwamen natuurlijk de terminal, de hal uit van het vliegveld. Dat was wel spartakel.
[00:05:40] Speaker B: Ja dat was leuk. Hoe ze stonden daar.
[00:05:42] Speaker A: Teleurgesteld dat we geen koffer hadden.
[00:05:44] Speaker B: Wij waren teleurgesteld dat we geen koffer hadden en een beetje de gedachte van hoe gaan we dat doen de komende dagen.
Maar daar stonden ze buiten en daar stonden ze te zingen en te verwelkomen en klededracht. Ja, dan word je daar zo warm ontvangen.
[00:06:00] Speaker A: En toen moesten we allebei zo'n heel gewaad aan.
En kregen we een leuk petje op.
[00:06:06] Speaker B: Die paste jou goed trouwens. Ik vond dat wel mooi.
[00:06:08] Speaker A: En we kregen in onze hand een hele mooie, zo'n grote vlag van Senegal.
[00:06:15] Speaker B: Met liefde werden we ontvangen.
[00:06:16] Speaker A: Ja, en zij zingen allemaal daar.
[00:06:19] Speaker B: Maar vrij moedig ook, want ze waren gewoon christelijke liederen aan het zingen natuurlijk.
[00:06:23] Speaker A: Dat was bijzonder. Omdat het is eigenlijk, ik geloof dat het 94% moslim is.
[00:06:29] Speaker B: Het staat niet zo open voor het evangelie.
[00:06:31] Speaker A: En dat ze dan daar zo... Vrijmoedig! En het waren echt liederen met de hele tijd de naam Jezus erin. Dus dat vond ik wel heel speciaal. En natuurlijk, ik was wel heel blij. Broeder Jozef was daar.
[00:06:44] Speaker B: Och, wat moet je zonder hem?
[00:06:46] Speaker A: Nou, die kennen we uit Congo natuurlijk. En hij is paster in Rotterdam. Hij is zo aangesloten met het werk.
Maar hij ontmoet me met al die plaatsen en dat kan je toch niet zonder. Iedereen spreekt Frans daar.
[00:07:00] Speaker B: Maar dan zie je dat het ook nodig is. Ik bedoel, en dan vind ik het wel weer mooi dat wij in Nederland en ook als blessing gemeentes toch daarin onze steun. Natuurlijk onze gebeden, want zonder gebed is het ook niet mogelijk. Maar ook de steun is mogelijk. Want we moeten er toch heen. Het is niet zo dat ze daar zeg maar onze tickets betalen. Of dat ze jouw ticket betalen. Of van broer Jozef. Wij doen dat allemaal vanuit Nederland door de liefde en de gaven van de broers en zusters uit de Blessinggemeente.
Maar daarom hebben ze natuurlijk ook een geweldig aandeel aan deze bijeenkomsten en samenkomsten.
[00:07:37] Speaker A: Maar dat vergeten we eigenlijk nooit, want ik geloof dat hebben we al van papa geleerd. Dat hij altijd in die landen wist, ik ben geen solospeler, maar het is een teamspel.
[00:07:47] Speaker B: Absoluut.
[00:07:48] Speaker A: En hij bad daar ook altijd dat die zegen die daar was, en dat doen wij ook, hebben we daar ook gedaan, dat die zal terugkomen op de hoofden van al die Blessick-members die er ook weer voor bidden en voor geven. En dat geven is natuurlijk...
[00:07:59] Speaker B: Dat zal de heer ook doen.
[00:08:00] Speaker A: Ja, echt belangrijk. Nou, toen gingen we toch naar het hotel en de volgende dag begon dan echt de campagne. En ja, ik heb genoten van je predaking, broer. Ja, ik heb echt genoten. Want we hadden niet jij en Klein en ik, we hadden eigenlijk twee volle preken.
[00:08:19] Speaker B: Was ook wel bijzonder zo.
Ik weet niet of ze in Nederland zouden blijven zitten als we met z'n tweeën achter elkaar zouden preken.
[00:08:25] Speaker A: Er zat geen plaspauze in ofzo.
[00:08:27] Speaker B: Nee, dat zat er niet tussen.
[00:08:31] Speaker A: En ze hebben heel veel worship gedaan. Trouwens, die profeet Eli, dat is een jonge man eigenlijk. Echt een hele mooie getuigenis van hoe hij ook tot de Heer is gekomen. Maar als hij dan even voor onze preek nam, hij het even over. Nou, ze hadden al...
Vind ik echt wel goede worship daar. Maar als hij ging zingen, dan bracht hij echt wel...
[00:08:53] Speaker B: De gehoordigheid van God.
[00:08:54] Speaker A: Wauw, wauw, wauw. Dat kon hij.
[00:08:56] Speaker B: Een heel gezalfde man was dat.
[00:08:58] Speaker A: Ja, en ik vind het wel als je mag spreken vanuit iemand die het zo voorbereidt... Want we zijn ook vaak op plaatsen.
[00:09:08] Speaker B: Waar het dan...
Ietsje anders.
[00:09:10] Speaker A: Ietsje anders wat minder is, maar goed, het is wat het is. Maar als hij het had klaargemaakt...
[00:09:15] Speaker B: Maar denk je niet, het hart van profeet Ely... was toch wel zo open en zo verwachtend en zo overgave dat sowieso jij natuurlijk kwam. En ja, echt het momentum dat de heren ook daar iets zou doen. Ik bedoel, ze waren echt helemaal, ja... Ja, verwachtende. En dat was hij ook. Hij is natuurlijk ook een goede prediker en dienstknecht van de heren.
[00:09:42] Speaker A: Nou, die moeten we een keer hier hebben, want hij weet het wel te brengen.
[00:09:46] Speaker B: Dus ja, ik pet je af.
[00:09:48] Speaker A: Maar ik weet niet of je het weet, want dit was het eerste keer voor ons om daar te zijn.
Natuurlijk, we hebben al heel veel jaar in Congo met Apostel Tambelekokie.
Jaarlijks ben ik er voor dienst en dingen en we hebben daar groepen heen gehad. En ik was daar zo, ik denk anderhalf jaar voor deze reis.
Op een van zijn conferenties sprak ik en dat is altijd... Oh, hij is zo'n lieve man. Je kent hem ook goed. Ja, ik ben er geweest met je.
[00:10:17] Speaker B: Maar ook de plaats waar hij die samenkomst heeft in die sloppenwerken. Eigenlijk bij de afvalbergen. En dan de liefde die hij dan ook heeft voor die mensen. Zijn inzet en zijn werk.
[00:10:27] Speaker A: Ik heb zo'n respect voor deze man en voor het geloof wat hij heeft. Want hij is vanuit daar...
En die Sloppenwijk, als je daar doorheen rijdt, dan spelen die kindjes op het water en de lucht soms.
Hoe ze wonen, je kan het gewoon...
[00:10:47] Speaker B: Je wil niks aanraken, je wil niks.
Maar toch, we hadden die groep daar.
[00:10:52] Speaker A: Met Mab in Congo. En op weg daarheen, de drummer, Steven, die had last van z'n buik. Nou, dat heb je... Is niet vreemd daar. Dus hij moest naar de wc. En ze probeerden iets te vinden waar wij dan als westerling naar de wc konden gaan. En ze konden het eigenlijk niet vinden. En het was zo moeilijk daar. Oh jongen, jongen, jongen, dat was...
Ook iets, dat was een avontuur voor hem, om alleen naar de toilet te kunnen gaan. Ik probeer ook altijd, voordat ik die kant op ga, probeer ik ook te zorgen dat ik niet onderweg moet, maar ik moest het ook wel eens natuurlijk. Maar goed, dat zijn dingen ja, dat is eigenlijk dan niks, maar zo leven zijn. Maar dat hij geloof heeft dat het evangelie die hele wijk zal veranderen, en dat heeft het ook al gedaan hier en daar. En hij heeft geloof dat het evangelie die lui uit de slot betrekt. En dat is ook al gebeurd, dat er zijn mensen door het evangelie uitgekomen die nu leiders zijn.
[00:11:56] Speaker B: Ongeloofsverwachtingen.
[00:11:57] Speaker A: Mamma mia. En dan hij weer terug naar die wijk om weer opnieuw een nieuwe groep te uiten. Nou, ik was in ieder geval daar.
En toen zegt hij, ja op deze conference zijn ze speciaal gekomen met een hele groep uit Senegal en ook uit Ivorcus. Ze willen je ontmoeten. Toen heb ik die twee, profeet Eli en dokter Patrick ontmoet. En daar hebben we eigenlijk zo simpel zoals wij nu praten. Sprak ik hem mee en ja, apostel zeg je moet er heen nou. Ik ken hem lang genoeg, ik zeg oké ik zal er heen gaan.
En hebben eigenlijk gezegd, we doen het. En oké, dan hebben we hun datum geprikt. En ze hebben dat allemaal voor ons voorbereid. En ja, dan zie je hoe... Het was niet alleen maar een contact van, nou leuk, dit was door God eigenlijk samengebracht. En ik denk dat hervoer we zo op deze wijze. Maar dat heb je vaak.
[00:12:53] Speaker B: De Heer is wat dat betreft toch wel geweldig dat hij dat iedere keer zo leidt. Ja, en dat merkt je ook hier.
[00:12:58] Speaker A: Ja, dat is natuurlijk de story van de Jomaanse wereldces. Absoluut. Hoe godpappen al in plaatsen neerzetten.
[00:13:09] Speaker B: Eigenlijk begon het al zo toen hij op het Malieveld natuurlijk als vertaler werd gekozen.
[00:13:14] Speaker A: Nou, toen werd iedereen door de heren geschoven en niemand wilde hem eigenlijk.
[00:13:18] Speaker B: En de heren doen dat nog steeds.
[00:13:19] Speaker A: Maar goed, hier wilden ze ons wel, gelukkig.
[00:13:21] Speaker B: Dat was mooi.
[00:13:23] Speaker A: Maar we hadden het een beetje zo...
bespraken we de avond, eigenlijk jij een bepaalde richting, ik een bepaalde richting en het sloot altijd mooi op elkaar aan. En ja, je hebt toch ook echt wel boodschappen gebracht die voor daar, ik weet nog die zaterdag overdag hadden we dan een seminar.
voor leiders, werkers en zo. En toen bracht je die hele mooie boodschap van het werken onder de zalving van de gezalden.
[00:13:51] Speaker B: Dat is echt een boodschap die de heren mij gegeven heeft.
[00:13:54] Speaker A: Ja, en vooral voor iemand die, want 50 jaar in de bediening toch?
[00:13:59] Speaker B: Ja, dat tikt aan ja.
[00:14:00] Speaker A: Dus jij was daar gelijk de papa.
Papa Simon, papa Simon was ik. 50 jaar voor het EWG, dat alleen dwong al zoveel respect af. En toen met deze boodschap, nou ik heb ze zien huilen in de zaal en dingen verbroken zien worden. En ook blijdschap zien geboren worden. Het was echt chapeau, chapeau, chapeau.
[00:14:26] Speaker B: Maar ja goed, jouw boodschappen waren natuurlijk ook iedere keer...
[00:14:29] Speaker A: Dankjewel Simon, kom maar, kom maar.
[00:14:30] Speaker B: Toetreffend. To the point. Bewegend. De zalving die dan op jou rust en het vuur wat dan in jou is, dat is echt, dat is toch echt de Heerde die dat doet en dat vind ik zo mooi. Daarom, ik hoef niet te prediken als jij er bent. Ik geniet altijd van jouw prediking en dat is een bemoediging en een versterking. En iedereen daar, ja, die werd daar zo aangeraakt. Dat was echt, echt heerlijk.
[00:14:55] Speaker A: Nou die ene avond, ik weet één avond, daar heb ik ook tijdens de prediking stroomde tranen.
[00:15:01] Speaker B: Oh ja, de Heer had een ruit. Ja, salving van de Heer. Tegenwoordigheid.
[00:15:07] Speaker A: Ja, die was heel sterk die avond.
Maar ik moet ook zeggen, ik was daarna ook helemaal klaar, want ik was helemaal leeg.
[00:15:14] Speaker B: Ja, je lichaam had het gehad.
[00:15:16] Speaker A: Ik had het even gehad, en dan is het wel...
Echt fijn dat we samen zijn op zo'n reis, want dan kan je het toch met elkaar dragen. Maar de wonder ook, de getuigenisten stonden rijden met. Elke dienst stonden rijden met getuigenisten. Er was een vrouw en die was zo ziek gekomen, zo ziek. En die kon eigenlijk niet eens meer lopen en zo.
En tijdens de prediking al, zegt ze, gewoon, en eigenlijk heb ik dat heel veel, dat bij mij de meeste wonderen gebeuren zonder dat ik voor ze bid. Dat is gewoon tijdens de prediking, maar dat is niet gek, want hij zond zijn woord en hij genast zijn, zegt de Bijbel.
[00:15:52] Speaker B: Ja, maar dat is ook Bijbels, want dat zie je ook in voorbeelden in de Bijbel, dat ze hoorden het woord ze kregen. Neem alleen de bloedvloeiende vrouw, die had van Jezus gehoord, die had geloof in haar gebracht. En ze ging naar Jezus toe.
[00:16:02] Speaker A: Ja, en zonder dat hij voor haar bad, ontving ze dat wonde. En dat gebeurt eigenlijk, maar zo zag ik het ook bij papa eigenlijk vaak. Natuurlijk, hij heeft zoveel duizenden gezalfd met olie. Ik weet niet hoe hij dat deed, want hij op zo'n campagne zalfde die wel achtduizend, tienduizend mensen in z'n groentje.
Nou, dat is vermoeiend. Maar hij had natuurlijk wel die gaven. Maar aan de andere kant ook bij hem was het zo dat vaak tijdens de prediking en die vrouw tijdens de prediking ontving ze het, na de prediking met het gebed werd het eigenlijk voltooid en ze begon op te staan en te lopen, pardon, en heen en weer te redden en die kwam getuigen dat ze eigenlijk door haar hele lichaam en dan die man, die man, kan je dat nog herinneren die daar links, links, links kwam die en hij was helemaal...
[00:16:54] Speaker B: Heel moeizaam, heel moeizaam. Hij kon niet lopen.
[00:16:56] Speaker A: Hij kon niet lopen.
En ik weet niet precies, maar zijn schouder, zijn arm was iets gebroken of zo. Of verbrijzeld. Maar het leek wel verlamd allemaal. En hij stond daar, maar hij had wel geloof, zag je? Want hij kwam en hij stond.
Ja, ik weet niet hoe jij dat hebt, maar soms denk ik... Heer, ik weet het ook niet. Niet dat ik ongeloof heb, maar soms denk ik ook van... Heer, hoe moet dit? Wat moet je ermee?
[00:17:25] Speaker B: De nood is dan zo groot en de kwaal is zo groot in onze menselijke ogen, dat je inderdaad geneigd zou zijn. Iemand is zo verlampt of zo doof of zo blind en dan denk je, hoe moet dat? En toch zie je dan de wonderen die de Heere doet.
En dat is toch wel de grootheid van God.
[00:17:42] Speaker A: Nou, want weet je dat hij dus, we hebben voor hem gebeden en hij begon al schijnbaar meer te lopen en te bewegen, maar hij is de dag na de campagne is hij gegaan naar de profeet en naar broeder Joseph. En heeft hij dus verteld, want het ziekenhuis daar was hij geweest.
En die hadden gezegd dat ze hem niet konden helpen meer. Ze konden niet herstellen datgene wat verbroken of kapot was. Maar in die samenkomst gebeurde wat. En verder laat je dat in de handen van God. Je hoort heel vaak niet meer wat de Heer allemaal heeft gedaan. Maar we weten dat het gebeurt. Maar hij kwam de volgende dag.
Voordat we weggingen naar broeder Jozef toe en heeft hij daar getuigd hoe hij helemaal aangeraakt is en genezen is. Geweldig, geweldig. Ik moet wel zeggen, want we waren dus in die twee landen en hun werken dus erg samen. Dat is die profeet die eigenlijk een geestelijke zoon is van die dokter Patrick dan.
En hij is dan in Senegal, echt, hij is ook een, daar hadden we het al over, dat hij dingen in beweging brengt, maar ik vind Senegal, dat is echt, dat merk je, dat dat zo'n sterk moslimland is. En dat voelde je.
[00:18:57] Speaker B: Die drukte ligt daar.
[00:18:58] Speaker A: Ja, en je ziet natuurlijk de grote moskeeën en die ze nou in Nederland ook in hele kernpunten neerzetten, waar vroeger kerken stonden natuurlijk, maar goed. Maar je voelt die oppressie, die druk daarvan. En dan de Ivorkust, waar toch ook wel veel moslims zijn, maar toch een veel grotere groep christenen. Daar voel je toch echt wel een groot verschil eigenlijk. Het zijn beide landen met natuurlijk een heel vermoeiend, ellendig verleden.
Ik geloof dat de Portugezen eerst binnenkwamen bij Ivorkust.
Trouwens, zij willen niet de vertaling Ivorcus, maar ze willen dat iedereen waar ook de wereld gewoon Côte d'Ivoire zegt, de naam van het land, daar wonen zo net over de 30 miljoen mensen tegenover.
[00:19:53] Speaker B: Ongeveer 18 in Senegal.
[00:19:57] Speaker A: Maar ja, uiteindelijk door de Fransen, nog tot in de laatste eeuw eigenlijk. Laat in de laatste eeuw. En dan komen ze op zichzelf mee. Er is ook heel veel ellende geweest.
[00:20:12] Speaker B: Veel, veel verkeerd.
[00:20:14] Speaker A: Veel verdriet, veel leed in die landen. Veel verdriet, veel leed in die landen. Maar een heel belangrijk land, omdat je van daar heel grenst ook aan veel landen. Je kan van daar heel Afrika in natuurlijk.
Maar dan zie je dat dat verleden, dat zit daar. En dan is het toch triest dat het christendom daar toch te weinig gedaan heeft.
[00:20:40] Speaker B: Terwijl ze wel de gelegenheid hebben gehad. Maar daarom is het wel mooi dat de heren toch die deur nu weer openen. Dat je erheen kon gaan en dat we daar mochten zijn. En dat dat een opening is die niet stopt, maar die doorgaat.
[00:20:53] Speaker A: Ja, en dan bidden we dat dat nu, dat al die ellenden en al die dingen die er natuurlijk vreselijk allemaal zijn gebeurd, dat we nu mogen komen met een uitgestrekte hand. Want er is daar, ja, eigenlijk, ik ben natuurlijk in heel veel Afrikaanse landen geweest, eigenlijk economisch gaat het best goed in deze twee landen.
[00:21:16] Speaker B: Zeker, als je kijkt, het is niet hetzelfde als in Nederland, maar ik bedoel, er is toch wel economisch...
Goede beweging.
[00:21:24] Speaker A: Maar er is toch ook heel veel nood. En ik bid, Simon, ik bid echt dat de heren ons daar nog op een bepaalde manier wil gebruiken. Zodat er ook een opwekking... Want er zitten dus wel mensen die klaar zijn, ruip zijn, om ook dat door te zetten.
[00:21:42] Speaker B: Maar toch geloof ik dat de heren... Kijk, je bent er geweest, je hebt er gesproken.
En dat is toch ook hetzelfde weer met papa en eigenlijk het werk door alle jaren heen. Dat wij zullen zien en horen de vrucht die daaruit voortkomt en de mensen die zijn aangeraakt. Waar nieuwe leiders, waar nieuwe voorgangers, waar nieuwe pastors het voort zullen komen. En die daar ook zullen werken en het werk zullen doen. En ik geloof dat is toch ook wel weer het unieke van de Joma's van Wereldzending. Dat je gaat.
Je gaat, je doet wat de Heere heeft opgedragen om te doen en je brengt het woord. Er komt een honger en een verlangen en er komt overgave bij de mensen en die vrucht die komt op en dat zullen we absoluut, al zouden wij het niet zijn, dan geloof ik dan net zoals nu met papa, zullen de kinderen en de kleinkinderen, die zullen het gaan horen wat de Heere daar doet.
[00:22:35] Speaker A: Nou, en ik geloof dit helemaal, papa natuurlijk in het begin, jij bent veel met papa op reis geweest, dat gezien ik ook. En hij had altijd dan, want hij wist ook dat hij niet, hij kon niet hier alles opgeven en daar gaan wonen, maar hij zag altijd eigenlijk in elk land van nou...
Ik zou hierheen kunnen varen, ze mijn hele leven hier kunnen geven.
[00:22:54] Speaker B: Als hij meerdere levens had gehad, dan had hij verschillende landen gewoond.
[00:22:58] Speaker A: Ja, echt waar. Maar hij geloofde altijd dat zijn bezoekje, door God geleid, een katalysator zou zijn om iemand daar...
om op te wekken. Zoals hij eigenlijk ook toen natuurlijk God had het voorbereid met die campagne van Osborne. Osborne ging weer terug. Nou en dat was voor papa de wind in de zeilen om hier de doorbraak te hebben. Nou en ik bid dat ook en geloof dat ook voor deze twee landen. En ja we gaan dit jaar weer terug met de stichting. En eigenlijk dit jaar mag er een groepje mee.
Nee, niet op de lijst gezet nog. We gaan samen naar Pakistan.
[00:23:42] Speaker B: Ook een bijzonder land.
[00:23:43] Speaker A: Ja, daar ben je ook al eerder geweest, maar dat wordt ook heel bijzonder. Maar ik vind het wel heel leuk dat we ook de reis kunnen openstellen.
Dat wat mensen van de Blessing Members die wel natuurlijk iets langer lid zijn en ook dienen enzo. Dat die toch mee kunnen om zoiets mee te maken.
[00:24:03] Speaker B: Unieke gelegenheid, echt waar. Ik zou, als je niet op vakantie kan gaan omdat je daar mee heen gaat, zou ik daar heen gaan. Want het zijn ervaringen die je mag hebben en op het zendingsveld en hoe je dat mee mag maken en hoe je de heren aan het werk mag zien en het raakt je eigen hart, het raakt je eigen ziel. Dus ja, ik zou me absoluut daarvoor opgeven. Misschien geef ik me nog wel op.
[00:24:24] Speaker A: Ja, nou, ik zie het wel tegemoet dan. Maar het is toch echt zo dat zoiets meemaken daar...
Dat dat een impact op je leven heeft en iets goeds doet. En was je bang daar? Was je bang daar?
[00:24:39] Speaker B: Nee, maar ik moet zeggen, er zijn weinig plaatsen op de wereld geweest waar ik wel eens bang ben geweest. Maar ik was niet, ik had geen bangheid of vrees of nee, ik voelde me heerlijk. Maar goed, het gaat er ook om John, je moet weten bij op de plaats waar de Heer je wil hebben. Maar dat zeg jij zelf ook altijd. Als de Heer je stuurt, dan ga je. En zelfs al zou je daar gaan, naar de Heer, dan is het nog goed dat je gegaan bent. Want je bent gehoorzaam geweest aan de stem van de Heer.
[00:25:04] Speaker A: Dat is eigenlijk een belofte die ik groot lief heb gedaan.
Als ik op reis ga, dan zal ik zorgen dat ik wel in mijn hart de vrede heb. En als je dat hebt, is dat goed toch? Ja, zeker. En nou, in ieder geval nog even kort, want als we zo praten, we kunnen lang.
Maar ook nog even over Ivorcust, want die man was ook zo'n...
[00:25:25] Speaker B: Wat een passie, wat een lieve man ook. Trouwens, dat vond ik ook wel leuk hoor. Want dan kwamen we daar in de samenkomst en dan hadden ze daar zo'n soort bankstel. Hadden ze links op dat podium staan. En daar moesten we dan natuurlijk zitten, want we waren de gasten. Terwijl de dienst bezig was, dan kwamen ze vragen of je koffie of thee wilde. En dan was jij aan het spreken en opeens kwam er een schaal met allemaal lekkers en die werd dan voor me gezet.
Ja, en ik dacht, ja dat ga ik niet doen, want we zitten midden in de samenkomst. Maar eigenlijk is dat natuurlijk een beetje onbeleefd. Maar goed, ik heb het niet gedaan. Nou, dat vond ik toch wel heel grappig hoe dat ging. Maar ook wachten, die mensen. Want ik kan me herinneren, we gingen naar de gevangenis.
[00:26:06] Speaker A: Oh, dat moet je vertellen.
[00:26:09] Speaker B: We zouden naar de gevangenis gaan. Ik geloof, een gevangenis waar vijftien mensen in kunnen.
[00:26:13] Speaker A: Ik moet even zeggen, hij vroeg, zou je het ook leuk vinden om naar de gevangenis te gaan.
Ja, wat moet je zeggen als even gelist? Natuurlijk zeg je meteen, ja tuurlijk broer. Maar in m'n hart dacht ik, nou... Ik weet het niet hoe het allemaal is.
[00:26:28] Speaker B: Maar het was wel heel bijzonder. Want de gevangenis, 1500 mensen kunnen er eigenlijk in. Er zaten geloof ik 10.500 mensen. En wij daarheen ging natuurlijk ook een beetje allemaal wat langzamer. Het was ook slecht weer, kan je je herinneren? Het was slecht weer. Heel veel regen.
Echt stortbuien en die wegen zijn dan natuurlijk niet zo dat je daar heel makkelijk doorheen kan.
[00:26:49] Speaker A: En je moet daar zelf als familie eigenlijk eten brengen. Want als je geen eten brengt voor je familie, hebben ze in principe binnen geen eten. Dat wordt niet geregeld.
[00:26:59] Speaker B: Daar buiten, veel vrouwen, al die familieleden staan er met grote tassen en dat moet dan overgezet worden in blauwe plastic vuilniszakken.
Buiten wordt dat nagekeken en dan mogen ze het binnenbrengen.
[00:27:10] Speaker A: En dus die dokter Patrick had een hele auto vol met eten en drinken wat hij dan als schift gaf. En dat bracht dan ook weer. En toen gingen we in het kantoortje van die hoofdlui. En die zaten ineens op hun knieën daar.
[00:27:24] Speaker B: Dat was wel heel bijzonder. Jij zat daar en ik kan me herinneren, we zaten zo op die bank en daar zat hier zat een hele hoge dame zat daar en daar zat iemand ook.
[00:27:35] Speaker A: Maar zij was de hoogste, dat liet ze wel weten ook.
[00:27:36] Speaker B: Zij was de hoogste, dat liet ze wel weten. En op een gegeven moment kwam ze van haar stoel af en ze knielde voor je neer en ze vroeg op bed. Ja. Dat was heel bijzonder.
[00:27:44] Speaker A: Ja, vond ik wel speciaal.
[00:27:45] Speaker B: En er zat ook een gevangene bij, die zat er ook bij. Ja. En die andere man, dat was ook een soort luitenant ofzo, die was onder haar en hij kwam ook, knielde ook neer.
[00:27:55] Speaker A: Ja, en daarna kwamen de verschillende.
[00:27:57] Speaker B: Daarna kwamen de verschillende, een van de hoogste in uniform die kwam binnen, die kwam ook.
[00:28:02] Speaker A: Ja, dat was wel heel bijzonder. En dan zie je daar toch zo'n respect voor de man van God.
Ja, dat mogen ze in Nederland ook wel zeggen. Nou, in ieder geval heel lang wachten. Het leek erop alsof het allemaal niet doorging.
[00:28:12] Speaker B: Kan je dat koortje nog herinneren wat je om moest doen? Ze deden dat koortje om en ik had zo'n heerlijke odeur kwam er van dat koortje af. Want dat had natuurlijk al op 10.000 mensen nek gezeten.
[00:28:22] Speaker A: Dan moet je verder niet over nadenken. Maar je moet over veel dingen niet nadenken.
[00:28:25] Speaker B: Maar we moesten lang wachten.
[00:28:27] Speaker A: Ja, maar we kregen wel de gelegenheid om toen helemaal te gevangenis, helemaal in te gaan en toch anders in het midden van het terrein.
[00:28:35] Speaker B: Dat vond ik toch ook wel spannend, dat vond ik toch wel bijzonder, want wij moesten over dat terrein en dan overal op dat terrein zag je al die gevangenen ook zitten, een heleboel. En die keken daarna je van...
Ik bedoel, we vielen toch wel op, een beetje.
[00:28:48] Speaker A: Het was niet mogelijk om niet op te vallen als enige blanke daar.
[00:28:53] Speaker B: En toch van, wat kan ik bij je halen? Wat kan ik van je doen? En zo werden we naar een zaaltje daar gebracht en daar hadden we dan de samenkomst.
[00:29:00] Speaker A: Ja, en daar waren ze bezig. En toen...
[00:29:03] Speaker B: Ga je die vrouw nog herinneren die precies voor die speakerbox stond?
Eigenlijk op deze afstand stond zij voor die speakerbox, de heren te loven en te blijven.
[00:29:13] Speaker A: En wij stonden aan de andere kant. En het was hard. Maar goed, en toen kregen we tien minuten, mocht ik wat zeggen, uit de vertaling. En kon ik het verhaal vertellen van verloren schaapje, verloren munt en verloren zoon. En hoe dat bij elkaar de vader, de zoon en de heilige geest laat zien. En toen eigenlijk...
Ja, toen dacht ik, nou komt Simon om te bidden, maar ineens werd onze tijd gestopt. Maar die boodschap, dat is wel daar gekomen met heel veel kracht, vond ik. Ik vond dat heel veel kracht. En eigenlijk waren ze verlangend en klaar.
Maar goed, dat moet de heer dan weer verder in de harte doen. Maar dat was ook om niet te vergeten. En toen de diensten natuurlijk, we hadden twee dagen daar, ochtend en avond. En na toen was het alweer voorbij.
[00:30:05] Speaker B: Maar weet je nog, wij waren drie.
[00:30:07] Speaker A: Dagen alweer in de ochtend.
[00:30:08] Speaker B: Het was zo vertraagd, omdat we zo lang moesten wachten bij die gevangenis. Trouwens, toen we terugliepen, moesten we weer over het veld stortregen. We waren helemaal doorweekt. Ik weet nog, ik had dat kleed aan.
En ik deed het uit s'avonds en alles was blauw erop. Ja, die verf was helemaal doorgenomen. Maar ze moesten heel lang wachten. En toen zeiden ze van, nou we brengen je even terug. Dan kan je een beetje rusten voor de avond. Ja. En toen zei jij, ja maar...
Zijn ze er nog? Zijn ze er nog? En toen zeiden ze, ja maar het is oké vanavond. Toen zei je, nee kom we gaan naar het gebouw. We gaan naar de samenkomst.
[00:30:48] Speaker A: Ja, was ik vergeten.
[00:30:49] Speaker B: En daar gingen we heen en ze zaten allemaal te wachten. De heren waren ze aan het loven en de prijzen zingen. Toen had je ook weer zo'n geweldige boodschap.
Dr. Patrick die werd daar zo door aangeraakt dat jij die liefde had om terug te gaan en niet aan jezelf te denken en te denken van nou ik ga rusten want vanavond hebben we ook samenkomst. En s'avonds getuigde hij daarvan hoe hem dat, ja hoe hij die liefde die je had voor de zielen en de mensen, hoe hem dat aangeraakt had en bemoedigd had.
[00:31:17] Speaker A: Ik was het vergeten, Simon. Maar ja, jij ook. Wij wilden niet... We waren moe en we hadden graag even naar het hotel gegaan.
[00:31:27] Speaker B: Schoenen stonden vol met water voor ons.
[00:31:29] Speaker A: Zo doorweek, kan ik me niet... En.
[00:31:31] Speaker B: Toen hadden we die lekkere ventilatoren boven ons.
[00:31:33] Speaker A: Oh, dat was fijn, ja. Maar om de mensen die daar al zo lang hadden gewacht, gewoon...
Ja, dat nabegrijp je dan als Jezus zegt, geef hun te eten. En als de disciples zeggen, nee, stuur ze maar weg. Dat hij eigenlijk zegt, nee, we gaan ze niet hongeren. Nou, onze tijd zit erop.
[00:31:49] Speaker B: Onze tijd zit erop. Bedankt, het was echt geweldig.
[00:31:53] Speaker A: Jij bedankt Simon. Tot de volgende reis.
[00:31:56] Speaker B: Tot de volgende reis.
