Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Ja, hallo, lieve mensen. Ik zit hier met Mennard.
[00:00:10] Speaker B: Goedendag, lieve mensen.
[00:00:11] Speaker A: Ja, we zijn samen op reis geweest.
[00:00:13] Speaker B: En het was een hele leuke reis.
[00:00:14] Speaker A: Het was een leuke, gezellige, maar ook een hele mooie en gezegende reis.
[00:00:19] Speaker B: Ja, echt gezegend.
[00:00:20] Speaker A: We zijn natuurlijk vaker met elkaar op reis geweest, naar Kenia, Zuid-Afrika ook nog. Maar dit was voor het eerst dat we met z'n tweetjes waren.
[00:00:28] Speaker B: Voor het eerst zo intiem samen, ja.
[00:00:30] Speaker A: En het was gezellig.
[00:00:31] Speaker B: Het was heel gezellig, boven verwachting.
[00:00:32] Speaker A: Ja, ik wil je bedanken, want je was een hele goede reispartner. Je hebt goed voor me gezorgd en op alles gelet. En het was echt een prettige reis. Maar de mensen natuurlijk, jullie vragen je over waar naartoe. We zijn naar Ghana geweest.
[00:00:44] Speaker B: Ja, my home country.
[00:00:46] Speaker A: Ja, jouw home country. Voor mij weet je, ik ben naar minder dan 100 landen geweest, maar het was de eerste keer voor mij om naar Ghana te gaan. En het was een hele goede ervaring, kan ik zeggen. Een mooi land.
[00:00:57] Speaker B: Zeker.
[00:00:57] Speaker A: En lieve mensen.
[00:00:59] Speaker C: Echt.
[00:00:59] Speaker A: Ja, ook voor het evangelie zo open en vrij. Ja, je merkt wel dat het geen moslimland is.
[00:01:05] Speaker C: Nee, klopt.
[00:01:06] Speaker B: Overal zagen we christelijke teksten.
[00:01:08] Speaker A: Dat is altijd grappig daar. En dan die winkeltjes. Glory Kapsalon. Dat soort dingen.
[00:01:16] Speaker B: Gewoon Christ International Bakery, dat soort dingen.
[00:01:20] Speaker A: Ja, dat is geweldig. Maar natuurlijk, jij bent Ghanese.
[00:01:24] Speaker B: Ja.
[00:01:25] Speaker A: Daar moet ik trouwens op lachen. Ik zeg Ghanese. Omdat... Ja, dat moet ik een beetje uitleggen voor de mensen. Natuurlijk spreek ik Engels daar. En in het Engels is het Ghanian.
[00:01:36] Speaker B: Ja, Ghanian.
[00:01:37] Speaker A: Ghanian. Maar ik zei Ghanese.
[00:01:40] Speaker B: Ghanese. En Inuk, onze host, die bleef maar lachen.
Hij kon mij niet begrijpen dat wij dat woord niet konden vertalen naar Ghanian.
[00:01:50] Speaker A: En Ghanian, het kwam er bij mij maar niet uit. Het lukte maar niet op de een of andere manier. Soms heb je dat met een woord, dus met Ghanisch. En dan moesten de mensen lachen. Maar ze zijn wel heel trots op hun land, op hun cultuur. En dat merkte ik, want als ze hoorden dat jij van Ghana kwam. En dan vroegen ze zich af waarom je niet de Ghanese naam Alle had.
[00:02:14] Speaker B: Ghanese hebben een naam voor de dag waarop ze geboren zijn. Zowel een mannelijke versie als een vrouwelijke versie. En zo heb ik die ook.
[00:02:22] Speaker A: Toch heten ze soms ook gewoon naar de dag dat ze geboren zijn.
[00:02:26] Speaker B: Sommigen hebben ook maar één naam. Sommigen hebben ook gewoon een internationale naam erbij gekregen.
[00:02:32] Speaker A: Oké, maar wat is jouw Ghanese naam?
[00:02:34] Speaker B: Mijn Ghanese naam, lieve mensen, noemen we gewoon mannerd voortaan, maar mijn Ghanese naam is Kwejo Afriye.
[00:02:41] Speaker A: Kwejo Afriye, ja. En als ze dat hoorden, dan wilden ze eigenlijk niet meer je mannerd noemen.
[00:02:46] Speaker B: Nee, totaal niet.
[00:02:47] Speaker A: En dan kwam de volgende vraag, dan begonnen ze Ghanese te praten tegen je en dan vroegen ze waarom jij geen Ghanese spreekt.
[00:02:54] Speaker B: Het is niet zo dat ik geen Ghanese spreek, maar het is beperkt. Ik ben ook in Nederland opgegroeid. Ik ben hier geboren en thuis spraak ik ook geen Ghanese. Dus door de jaren heen heb ik het gewoon zo geleerd.
[00:03:09] Speaker A: Maar je bent ook gewoon hier geboren en hier je hele leven gehad. Dat is niet zo vreemd natuurlijk. Nou even, we kwamen aan in Accra. Dat is ongeveer 6,5 tot 7 uur vliegen van Amsterdam. Dat viel mee, gelukkig. Niet zo ver weg. Het ligt aan de Atlantische kust van West-Afrika. En Accra is de hoofdstad, ook politieke hoofdstad, economische hoofdstad. En ongeveer twee miljoen mensen, zo'n beetje daar. En dat is de grootste stad.
[00:03:37] Speaker B: Ja, de grootste stad van Ghana.
[00:03:38] Speaker A: Ja, nou was een mooi aankomen daar.
[00:03:40] Speaker B: Ja, zeker.
[00:03:41] Speaker A: En de volgende dag vlogen we naar Kumasi. En dat is de tweede grootste stad. En dat is ook zo'n beetje twee miljoen mensen, geloof ik. Dus hun vecht een beetje wie de grootste is, denk ik.
[00:03:53] Speaker B: Omdat daar ook de grootste stam woont. Dat is de Ashanti-stam.
[00:03:58] Speaker A: Oké, ja. Dat vond ik heel mooi. We zijn naar dat museum geweest.
[00:04:02] Speaker B: Ashanti-museum.
[00:04:03] Speaker A: En dat was dan eerst... Het was vroeger dan het huis van de koning. Daarvoor was het door de Britten gebouwd. Toen was hun gebouw van gezag daar. En toen wilden ze dat geven op een gegeven moment aan de Ashantis. Maar die wilden nu niet.
[00:04:21] Speaker B: Nee, die wilden dat niet krijgen. Nee, die wilden dat gewoon kopen.
[00:04:25] Speaker A: Ja, want ze zeiden anders dan zullen ze later, die Britten zeggen we hebben het gegeven, maar we willen het weer terug hebben. En dat komt natuurlijk omdat ze heel wat nare ervaringen hebben gehad met de Britten daar. Niet zo'n beetje ook.
[00:04:36] Speaker B: Ze hadden echt erg onafhankelijk zijn.
[00:04:38] Speaker A: Ja, en dat begrijp ik. Ik vond het wel mooi in dat museum een beetje de geschiedenis te zien. En dan begint het aan de ene kant dat het een heel vredelievend volk is, maar dan ietsje later in het verhaal komt wel hoe ze hun land of hun gebied vergroot hebben door veel oorlog met elkaar.
[00:04:58] Speaker B: Juist, met heel veel stammenstrijd en onderlinge dingen die er dan speelden. Maar dat heb je eigenlijk denk ik wel in elke cultuur.
[00:05:09] Speaker A: Nou ja, je hoort het hier niet altijd natuurlijk hoe in Afrika ook per gebied zo al die verschillende stammen zijn. En dat dat dan vaak ook wel heel vreed is geweest door de jaren heen. Uiteindelijk komen de Britten erbij, die willen het hebben. En ik vond dat verhaaltje wel mooi over die gouden stoel. Want die Ashantis hebben een gouden stoel en daar mag alleen de koning op zitten. En wie daarop zit, die heeft de heerschappij in handen. En dat die Britten toen eisten, wij willen die stoel hebben. En toen ze dat zeiden, toen zeiden de Asiatischen, hier trekken we de lijn. En toen heeft zij, want er was op dat moment een koningin.
En die heeft toen vijfduizend mannen en vrouwen opgetrommeld om oorlog te voeren tegen de Britten. Wat natuurlijk rampzalig voor hen werd en ze zijn allemaal uitgemoord. Maar uiteindelijk wilde de Britten die stoel. Maar zij zei, ze weten niet hoe die stoel eruit ziet. En toen heeft ze een namaakstoel gemaakt van koper. En die heeft geloof ik 70 jaar in het museum in Engeland gestaan.
[00:06:20] Speaker B: Tot ze erachter kwam.
[00:06:21] Speaker A: Omdat het een nepstoel was.
[00:06:24] Speaker B: Wat een verhaal.
[00:06:25] Speaker A: En dan hebben ze die echte stoel vastgehouden. En ja, ik vond het zo'n mooi verhaal. Omdat, weet je, dat deed me zo denken ook aan Lucifer. Die ook de stoel wilde hebben van heerschappij. En van God. En dat God toen zei, hier trek ik de lijn. Hier trekken we de lijn. En natuurlijk de antichrist, ja, die wil ook die stoel. Stoel hebben in Jeruzalem straks, maar dat zal niet gebeuren. En uiteindelijk de rampzalen voor Lucifer en niet voor de Heer. Maar ik vond het wel mooi die stoel van gezag. Dat was een heel mooi museum en wat we daar hebben gezien. Maar goed, we zijn hier om te.
[00:07:05] Speaker B: Praten over de diensten.
[00:07:06] Speaker A: Want die waren echt geweldig.
[00:07:09] Speaker B: Ik vond het ook gewoon mooi om van dichtbij mee te maken. Wat u altijd vertelt op het podium tijdens een conferentie of onderling, wanneer we met familie aan tafel zitten. Maar om dat zo live mee te maken, zo intiem, één op één, is toch wel even anders.
[00:07:24] Speaker A: We hebben natuurlijk daar omheen veel kunnen praten. Waarom je sommige dingen wel doet, niet doet of hoe. En daar leer je weer wat van. Zeker. Ja, en zo heb ik het ook geleerd van mijn vader en van anderen. Maar ik vond het leuk samen dat we daar ook zo'n reis voor het eerst mochten doen. Want het is wel een verschil. Kijk, Zuid-Afrika en Kenia ging je mee. Maar dan kom je eigenlijk bij contacten waar we al jaren mee samenwerken. En nu gingen we naar een contact die we nog nooit echt ontmoet hadden. Alleen via de telefoon. En naar kerken die ons helemaal niet kenden. En dat vind ik dan toch ook altijd wel weer een wonder als de heren zo'n deur voor ons opent. Want ja, laten we eerlijk zijn, tegenwoordig, ze laten je niet zomaar preken. Als ze je niet kennen en ze weten niet wat je gaat brengen. En dan is het moeilijk om een preekbeurt ergens te krijgen. En wij hadden dit contact eerst via dokter Reis. Hadden we die broeder Inok. En die werkte onder het gezag van zijn voorganger. En had dan een heel programma voor ons gemaakt.
[00:08:31] Speaker B: Wat echt trouwens een geweldige host was. Lieve jongeman. Hij heeft zo zijn best gedaan voor ons.
Ja, alles uitgestippeld, we kwamen niks tekort. Hij liet gewoon echt zien dat hij ervaren van, ik ervaar van God, dit zijn mensen van de Heer en ik wil graag dat zij kunnen doen wat de Heer op hun hart heeft gedragen om te doen hier in Kumase. En dat zag je en dat proefde je en dat ervaarden we ook meteen.
[00:09:00] Speaker A: Maar dit is zo mooi, Bennet, dit is eigenlijk waar ik een nieuw boek over aan het schrijven ben, over die goddelijke contacten. En soms heb je natuurlijk mensen die, ja vanwege dat ze iemand anders kennen die jou ook kent en zo, wel een gunst willen doen. Maar er zijn ook van die momenten dat God gunst geeft en dat hij een connectie maakt Waardoor iemand, en dat was echt het geval met die Enoch, die ervoer niet meer dat hij het voor ons deed, maar hij deed het eigenlijk voor de Heer. Want hij had het aangenomen als van de Heren om dit voor ons op te zetten. En dat merkte je. En niks was te veel, niks was te boerlijk. En dat was wel iets bijzonders als de heer dat doet. Nou die eerste avond gingen we, ja dat was ook een binnenkomen natuurlijk. En we kwamen in die kerk wat op zich een groot gebouw was in aanbouw. Maar we waren dan in die zijzaal. Nou die voorganger kwam net terug van een reis.
[00:09:57] Speaker B: Ja van een business trip.
[00:09:58] Speaker A: En dus die verontschuldigde zich dat hij niet zoveel aan voorbereiding had gedaan.
En toen hij eenmaal door had wie wij waren en hoe de heer door ons werkte, toen had hij toch wel spijt mee.
[00:10:11] Speaker B: Gelijk na afloop is het, oh sorry, forgive me guys, I need you back on Sunday. I want you to come to our main service. Please come back.
En ik vond het gewoon zo mooi om te zien dat het niet was door hoe u met hem sprak of de relatie die hij dan aan het bouwen was, maar gewoon door het woord wat hij hoorde. En dat daar een switch kwam en dat hij toen zag van, oké, ik ga me anders opstellen.
[00:10:38] Speaker A: Ja, omdat ik heb geleerd, en daar hebben we ook nog even over gesproken, dat natuurlijk je doet je best in het voorbereiden. Je wil het liefst altijd volle zalen hebben, natuurlijk. Je komt zo ver en de ministry steekt er ook geld in en gebed in en alles. Maar soms, door omstandigheden, is het niet altijd wat je had gehoopt of wat je had gedacht. En dan kan je op zo'n moment, omdat je een beetje teleurstelling voelt of zo, kan je denken, nou ja, Ja, laat dan maar. En dan kan je die teleurstelling overbrengen in hoe je spreekt. Of overbrengen in je woord of gewoon de tijd die je ervoor neemt. Dat is gewoon te proeven. Maar ik heb eigenlijk geleerd door de jaren. Ja, je weet niet voor wie je daar bent. Ik bedoel, soms zit je voor een hele volle zaal. Maar is dat niet wat God wil? God zendt je soms net als Philippus gewoon naar één persoon. En je weet het niet altijd zo, je moet je altijd 100% geven. En dat hebben we gedaan. We hebben ons 100% gegeven. En de mensen die er waren, want er waren best nog wel een heel aantal mensen natuurlijk. En die waren zo aangeraakt en gezegend. En ja, die man wil van ons graag terug. Maar ja, helaas, helaas. Hij had het gebist. Maar misschien volgende keer, volgende keer. En toen die avond erna gingen we... Was dat de House of Jacob die avond erna?
[00:11:59] Speaker B: Ja, die avond erna House of Jacob.
[00:12:02] Speaker A: Dat was wel een ervaring.
[00:12:03] Speaker B: Wat een church, lieve mensen. Ten eerste, al zeg ik het zelf als Ghanese zijnde, ik had niet verwacht dat in Ghana mensen zo punctueel konden zijn qua set-up, qua organisatie en structuur van church en van een dienst. Om dat zo mee te maken, dat alle soorten tot in de puntjes was geregeld. Ze hadden zelfs een crane die alles filmde. Ze hadden dienende broeders allemaal in dezelfde outfits. Keurig strak in pak. Zusters in dezelfde outfits die het offer ophaalden. En alles was gewoon zo strak en goed geregeld dat ik dacht... Wow.
[00:12:40] Speaker A: En met heel veel stijl en klas.
[00:12:42] Speaker B: Heel veel stijl. Wat wel grappig was van die voorganger, was toen we binnenkwamen om hem te ontmoeten.
[00:12:50] Speaker A: Omdat hij ons niet kende, had hij de vraag of we een uur eerder wilden komen om in zijn kantoor even een kennismakingsgesprek. Ik vind dat slim. Dat vind ik wijs. Dus we kwamen daar binnen. Nou, vertel het maar.
[00:13:03] Speaker B: Ja, toen kwamen we daar binnen en ik leerde hem meteen kennen, want ik zag misschien wel vijftig foto's van hem. door de hele kamer.
Een foto in een Armani-shirt zo. En dan op reis en dan weer dit en dan weer dat.
[00:13:16] Speaker A: Ja, was wel een stijlicoontje.
[00:13:19] Speaker B: Was wel een tatser, ja. Maar ook wel een lieve man.
[00:13:23] Speaker A: Een hele lieve man. En natuurlijk in het begin was het even... Terughouden. Want onze host die stelde dan even ons voor. Nou ja, en dat ging allemaal vrij officieel. En toen ineens begonnen we te praten en toen brak eigenlijk... En op een gegeven moment was het alsof we elkaar al jaren kenden. En dat gaf hem ook de vrijheid, want toen ineens voelde hij zich ook op zijn gemak met ons. En dat vind ik altijd zoiets, want ik bid natuurlijk voor deze ontmoetingen. Ja, het is belangrijk, zo'n voorontmoeting. En dan bid ik daarvoor. En dan geeft de Heer net zoiets wat je vertelt, waardoor ineens dan niet alleen maar wat je vertelt, maar dat de Heilige Geest ineens komt en de atmosfeer verandert. En dat gebeurde daar eigenlijk. De Heilige Geest kwam opeens. Hij werd aangeraakt door wat we vertelden over het werk, over onze geschiedenis. En toen eigenlijk, Je spreekt maar, je bidt maar, je doet maar alles wat je wil, je bent helemaal vrij. En dat is dan toch iets, dat begrijpen mensen niet altijd, maar dit zijn wel hele belangrijke momenten die de Heilige Geest dan geeft. En dat is soms al dat de Heilige Geest je vertelt welke kleren je wel of niet moet aandoen als je naar zo'n ontmoeting gaat. Het zijn allemaal belangrijke dingen.
Nou, en toen gingen we naar die dienst, dus we kwamen die zaal binnen. Dat was een knots van de zaal met een LED-screen waar... Ja, die zouden we graag hier willen hebben. Ik weet niet of die kappen er nog passen.
[00:15:01] Speaker B: Die was enorm groot. Ik ben slecht in schatten, maar het was echt een geluk.
[00:15:05] Speaker A: En een band die er stond. Nou, die kon wel spelen.
[00:15:09] Speaker B: Maar ze spelen wel hard. Alles op volume 100.
[00:15:13] Speaker C: Nee, ze spelen goed.
[00:15:14] Speaker A: Het viel daar nog wel mee. Want zondagmorgen was het nog harder, geloof ik.
[00:15:20] Speaker B: Nee, maar ze speelden wel echt goed en het was gewoon een fijne sfeer.
[00:15:23] Speaker A: Ja, een fijne sfeer. En toen kwamen we op het podium en toen hingen daar nog zo'n twintig foto's van hem, geloof ik. Maar goed, we vertellen het zo. Maar ik kan echt zeggen, het was wel een God-centered church. Het was echt... Want anders zou je de verkeerde indruk krijgen dat het alleen om die man draaide. Maar ja, dit is ook weer Afrika. Je moet toch wel begrijpen, mensen, of je nou in Afrika bent of in Amerika, waar men ook zo van show en glitter houdt. Of in het nuchtere Holland, waar men een miljoen wint en dan zegt, nou, dat is fijn. En daar niet die emotie in laat zien. Maar goed, toen ging die man zingen daar. Ze maakten het wel helemaal klaar natuurlijk, dat toen ik eenmaal mocht spreken. Nou, jij hebt eerst nog gesproken natuurlijk.
[00:16:13] Speaker B: Ja, ik wil nog een kort feedback van geven.
[00:16:15] Speaker A: En dat is ook altijd leuk, dus jij even zo... Voordat eng daar?
[00:16:19] Speaker B: In het begin wel. Ik was sowieso dankbaar voor de opportunity. Maar op een gegeven moment dacht ik van, ik kan niet zenuwachtig zijn en dat u nog het ijs moet breken. Nee, dan ga ik ook gewoon staan.
[00:16:30] Speaker A: Goed zo, goed zo.
[00:16:31] Speaker B: Dus ja.
[00:16:32] Speaker A: En dat deed je, dat deed je. Je vertelde iets, een soort klein geloofsinjectie breek je. En toen, om hun harten te openen voor het woord van God. Ja, en toen mocht ik het woord brengen nou. En ja, het werd zo ontvangen. Ik zag op een gegeven moment dat die voorganger zelf ook niet meer zat. Maar hij stond gewoon en dat was helemaal in de message.
[00:16:54] Speaker B: Klopt, want het was ook zo dat diezelfde voorganger, die zei eigenlijk, vind het alsjeblieft niet erg dat ik maar vijf minuten van de dienst erbij kan zijn, want ik heb eigenlijk een andere afspraak. Maar op het moment dat hij u hoorde, heeft hij gewoon, ik denk, klaarblijkelijk zijn afspraak soort van gecanceld, want hij bleef gewoon tot het einde en daarna ging hij pas naar zijn volgende afspraak.
[00:17:14] Speaker A: Dat klopt, dat klopt. Want ik zat op een gegeven moment tegen het einde van de boodschap te kijken zo. En ik zag dat hij nog steeds daar stond. En hij was daar helemaal in. En nou hebben we gebeden. En was daar het avondmaal ook, hè?
[00:17:27] Speaker B: Ook, ja.
[00:17:27] Speaker A: O, man. Ze hadden gezegd. Je zegt nou gaan we naar het avondmaal. En dan doe je een kort gebed. En dan geef je het over aan de mensen daar. En dan nemen zij het verder over. Op een gegeven moment... Jij zag het wat er gebeurde.
[00:17:45] Speaker B: Op een gegeven moment was het gewoon zo van... Oké, nou, Pastor Evangelist, John T. Osborne, Maatwag, take it away.
[00:17:54] Speaker A: Ja, wat nu dan? Wat nu dan? En dit moest ik het avondmaal doen. En ik moest dit doen en dat doen. En toen aan het einde werd ik weer gehaald voor de blessing en alles.
[00:18:03] Speaker B: Nog voor extra gebed.
[00:18:04] Speaker A: Ja, en toen was het ook weer leuk. Ja, toen ze eenmaal door hadden wat de heren daar deed. Ja, toen zeiden ze, oh je moet zondag terugkomen, zondag terugkomen. En gelukkig, de tijd van de dienst die ik had op zondag. kon ik daarna naar hun toe gaan en precies daar zijn. Dus toen ben ik zondagmiddag daarheen gegaan. Maar jij had een andere dienst waar jij weer sprak. Jij was er niet bij, maar je hebt wel wat gewist.
[00:18:31] Speaker B: Ik had graag terug willen komen.
[00:18:33] Speaker A: Echt waar, want deze kerk wist wel hoe ze een feestje moesten bouwen. Want op zondag, dus ik kom binnen, druk joh, druk. Ze zijn afgestapt vol, buiten al. Allemaal nog strakker in pak, al die dingen. En dat was ook wel leuk, dan hebben ze die... Ze hebben bepaalde mensen, het zijn hosts. Die hebben een bepaalde outfit. En dan hebben ze nog een andere outfit. En dan hebben ze de broeders of de oudsten. En die hadden allemaal een overslagpak. En dan een soort, ja weet ik veel, medailleding hier. Maar voor het podium stonden er twee, vrij veel. Forse mannen, ook in zo'n park met zonnebrillen op. Dat waren de wachters die de security waren. En die bands hadden, dit keer hadden ze op zondag ook allemaal blazers, trompetten, saxofonen. De band was twee keer zo groot als de Zorderweeks. En ik kwam net binnen tijdens het offer. Nou, de mensen waren aan het zingen, aan het dansen. De muziek speelde, iedereen met hun offer. naar voren lopen om hun offer te brengen. Want ze komen je het daar niet ophalen bij je, maar jij moet het brengen. En allemaal lopen en matcheren en dansen. En daar kunnen ze in Holland toch wel wat van leren hoor.
[00:19:47] Speaker B: Ja, wij mogen wel wat enthousiaster zijn.
[00:19:48] Speaker A: Wanneer onze... Nou, en gewoon in de hele dienst joh. Och man, nou en toen mocht ik dan naar voren daar. Toen lieten ze een veteraan van de gospel, een voorhangerveteraan, die mocht een lied zingen. Hij begon en de hele zaal ging helemaal wild. Hij bracht het wel.
Niet een heel druk nummer, maar hij had wel een bijzondere stem, een salving. En dan wist hij het ook zo te brengen. Op een gegeven moment valt hij op z'n knieën, met z'n handen omhoog. Ik bedoel, het was ook iets om naar te kijken. Maar natuurlijk iedereen, de hele zaal, ging mee met alles wat hij deed.
[00:20:37] Speaker B: Ik heb echt wat gelist.
[00:20:38] Speaker A: Ja, dat bracht zo'n beleving, dat het raakte je eigenlijk in de geest, maar ook gewoon, ja, geest, ziel en lichaam. Ik bedoel, alles werd eigenlijk meegenomen in die journey naar de troon van God. Hoe hij dat lied zong en dat, ja, ik houd er wel van. Ik houd er niet zo van als ze zo stijf staan te zingen, maar dat ze echt, hij zong het met zijn... Hele wezens, hele hart en alles. En de mensen klappen er mee. En dan weet je wat ze daar doen in Afrika. Ja, dat zullen ze hier in Holland moeite mee hebben. Maar ik heb dat niet als een zanger, een prediker, een worshipleider iets zegt. of doet waardoor iemand gezegend wordt, dan komen ze met een offer en dat leggen ze op het podium neer. Dus ja, terwijl die man zo zong en iedereen zo dat hervoer, ja, de mensen bleven er voorkomen om een offer neer te leggen. Dat doen ze niet aan de man, maar voor de heer is dat offer. Maar ze geven dat als eigenlijk van, ja heer, ik ben aangeraakt, ik heb iets ontvangen. En die voorhanger die liep met zo'n stapel geld en die liep dat zo op het podium te doen. Ja, en aan de ene kant, ik begrijp dat Hollanders denken, wat moet dat in de kerk? Maar aan de andere kant zou ik willen, Hollanders, word eens vrij in het geven, want het breekt iets in de geest als mensen een vrijheid krijgen om te geven. Ja, dan weet je in Holland, als we iets moeten geven, dan gaat dat zo heel klein in de hand en dan mag niemand het zien. Maar daar, joh, niemand is dat al zo. Zo allemaal op het podium uit te gieten eigenlijk. Ja, en toen mocht ik het woord brengen. Nou, die zaal was niet meer te stoppen, joh. En daarna heb ik handen op iedereen gelegd. En ik weet nog heel goed, want het was die zondag dan de laatste dienst. En we hadden aardig wat dienst er aan. Dat na die dienst, het was alsof je zo'n tube de laatste druppel eruit knijpt. Dat ik was helemaal leeg en ik kon eigenlijk niet meer. Ik was helemaal op en toen moest ik gauw naar die dienst waar jij sprak. En wat was ik blij dat jij sprak zeg. Mocht ik net binnenkomen terwijl je net aan het spreken was. Maar dat was een mooi woord wat je bracht.
[00:23:02] Speaker B: Dank u wel. Het was ook wel eens een fijne dienst. Een wat jongere kerk. De Faith Dwellers Church. Van een wat jongere voorganger, jong volwassen ook. Maar ook gewoon heel mooi, hele lieve mensen. Maar ook, wat u zegt, gebouwd op het woord. Ze waren gewoon gefocust op wat zegt God in zijn woord. Zo heb ik ook hun boodschap mogen brengen. Maar het was een hele mooie dienst ook.
[00:23:27] Speaker A: Want ze kennen de Bijbel daar wel, hè?
[00:23:29] Speaker B: Ze kennen de Bijbel van Kaftus.
[00:23:30] Speaker A: Ik bedoel, dat moeten ze in Europa toch wel eigenlijk... In Europa zijn zoveel afgeweken van het woord, omdat ze eigenlijk gewoon het woord niet meer kennen. Maar daar de gewone leden in de gemeente kennen de bijbelverhalen en de teksten, want ze kunnen ze zo opnoemen.
[00:23:45] Speaker B: Ze kunnen je ook gewoon, mocht het zo zijn, ze kunnen ze zelf corrigeren, mocht je het ongekeurd uitspreken.
[00:23:50] Speaker A: En toen je een uitnodiging deed, kwamen er echt verschillende naar voren om hun hart aan de heer te geven. En ik zat er eigenlijk uitgeput, maar ik zat wel te genieten van je. En ja, dat was een mooie dienst. En weet je, die kerk, die Dwellers Church, daar zie ik heel veel toekomst in. Want ze focussen zich op jonge mensen, maar ook helemaal op de live stream en media. En ze zijn een hele etage aan het bouwen. Om daar een hele editing en media. En ik denk dat dat de toekomst heeft, wat heel veel kerken daar natuurlijk... Want iedereen loopt er ook met een telefoon in.
[00:24:27] Speaker B: Er was ook een jongeman daar voor het eerst en toen vroeg ze aan hem van hoe bent u hier terecht gekomen? Toen zei hij van ja ik zag op via Facebook live zag ik jullie kerkdienst en toen dacht ik van oké nee laat me langskomen. Dus dat was van gelijk weer een bemoediging van ja ziet u lieve onze zusters? We moeten nog meer hierop inzetten.
[00:24:45] Speaker A: Dus die heeft veel toekomst. Nou goed, nog eventjes. Na die House of Jacob, de volgende, hadden we twee avonden bij een andere kerk. Ik weet even niet meer hoe die kerk heette. Dat was volgens mij Faith Gospel Church. Ja, Faith Gospel Church. Ja, vond ik ook leuk. De eerste avond al geloof ik. Toen kwam Dennis Toppin binnen lopen.
[00:25:10] Speaker B: Ja, grote vriend.
[00:25:14] Speaker A: Ik voel het zo, want hij is groot. Hij is echt fors imposant. Maar hij had ook nog eens die kleding aan. En dan om zijn arm heeft hij die...
[00:25:24] Speaker B: Dat noem je zeg maar chief.
[00:25:27] Speaker A: Want hij is een chief daar.
[00:25:29] Speaker B: Hij is een chief.
[00:25:29] Speaker A: En Chief is eigenlijk een koning daar. Ja, een hondenkoning. En hij kwam daar binnen, dus iedereen...
[00:25:36] Speaker B: Was echt onder de inder.
[00:25:37] Speaker A: En ik vond het zo leuk, want hij is natuurlijk al sinds jongeman hier in Capitool. Jij kent hem, jullie zijn samen opgegroeid. En kwam hij daar binnen. Straks nog even wat over hem, maar dat vond ik al leuk. Maar die vertaler, dat was toch ook een man.
[00:25:50] Speaker B: Wat een geweldige vertaler. Ik denk dat dat de beste vertaler is die ik ooit heb meegemaakt.
[00:25:54] Speaker A: Ik denk het ook.
[00:25:55] Speaker B: Hij was te eerste zo goed in het vertalen aan zich. Maar hij was zo enthousiast hoe hij met u bezig was. En jullie weten, oom John kan heel erg enthousiast spreken. Hij is vol van overtuiging. Maar die vertalen was minstens net zo overtuigend.
[00:26:12] Speaker A: Soms wel meer.
[00:26:14] Speaker B: Dus als John aan het spreken was, was hij aan het nadenken, zei hij... Halleluja, amen. En dan ging hij het vertalen.
[00:26:21] Speaker A: En dan ging hij weer... Soms draaide hij zich erbij en voordat hij het vertaalde, zei hij... That's good. En dan ging hij het vertalen. Maar hij was zo goed, omdat hij ook alles wat ik zei... En Dennis, die kende beide talen, die zei... Hij deed het ook goed. Hij maakte er dan een versie van, of een verhaal, of een voorbeeld van. Want sommige woorden kun je niet één op één vertalen. Want het ging niet naar Engels of naar een ander taal, maar het ging naar jullie... Ja, naar tree. Tree heet dat?
[00:26:49] Speaker B: Ja, tree.
[00:26:50] Speaker A: Tree, oké. Tree?
[00:26:51] Speaker B: Tree. T-W-I.
[00:26:53] Speaker A: Tree, tree. Oh ja, dat wordt niks voor mij, die taal. Maar goed. En hij bracht het op zo'n manier dat hij echt elke keer de mening, de betekenis er zo sterk uit liet komen. En Haagman, hij zat in die boodschappen. Daar hadden we twee avonden. En dat waren echt hele fijne gezegende avonden. En wat waren zij blij dat ze gelijk twee avonden hadden.
[00:27:17] Speaker B: Maar ook daar wat u zei aan het begin, dat mensen u eerst uitnodigen om te kijken van wie bent u etc. Ook daar zag ik weer bij de leiders van die gemeente Hoe vol en overtuigd zij raakten van Gods geest, die door u aan het werk was. Waardoor zij opeens een hele andere houding, een hele andere hartsgesteldheid hadden. En u niet eens omarmde, eigenlijk gewoon greepen van, nee u moet hier blijven. En zelfs zeiden van, als u weer komt volgend jaar, alsjeblieft dan moet u weer langs deze kerk komen. U bent vanaf nu altijd welkom om wat het maar ook is, in samenwerking met ons te kunnen doen. Ja, gaat uw gang.
[00:27:57] Speaker A: Ja, mooi is dat, hè? Ik ben de heren daar zo dankbaar voor. Want ik zie het echt als de heer zelf die de deur opent. En ja, daar hebben we twee echt superavonden gehad. En het leuke was, aan het einde van de eerste avond kwam die man... Hij zegt, morgen bent u hier weer. En direct na de dienst, aan de overkant hebben we een radiostation. En daar hebben we dan een uur uitzending. Maar wilt u dat uur voor uw rekening nemen? Dus dat hebben we gedaan. En toen waren we op de radio met diezelfde vertaler. Hij zou mij introduceren, maar hij was, ik geloof, zo lang bezig.
[00:28:34] Speaker B: Hij was een kwartier aan het praten over dat zijn kerk op internet was. Dat zijn kerk is op de radio en waar het gelegen was. En dat er mensen moeten komen en dat zijn kerk goed was. En op een gegeven moment, want zijn voorganger zat er tegenover. En die voorganger zat te kijken van, maar wanneer ga je nou eens ophouden? Ja, het is genoeg zo.
[00:28:50] Speaker A: Maar ja, het is altijd makkelijker zo iemand dan iemand die je maar niet aan het praten krijgt. Maar goed, we hebben een uur op de radio gezeten, dat was ook goed. En toen die laatste vrijdag, de vrijdagochtend, zijn we in een vrouwendienst geweest. Dat was ook wel heel speciaal. En die vrouwen allemaal in het wit gekleed. En dat was van de First Assembly of God. In de zaal beneden. En er was een hele mooie dienst over de Valley of Bacca. Ja, de Vallei van Tranen. En dan hoe de heren daar juist refreshed, verfristen en geneesd en zo. Dus het was een mooie ochtend, denk ik, de heer sprak. En toen ontmoetten we de voorganger daarna, die nam ons mee naar de hoofdzaal. En die vroeg ook of we alsjeblieft terug konden komen.
[00:29:39] Speaker B: Ja, zeker.
[00:29:39] Speaker A: Ik weet niet wat kan, maar we hebben heel wat uitnodigingen. Nou, als laatste nog even, op zaterdag. Toen hebben we nog Dennis Toppin ontmoet. Ja, ik zit hier met... Nou, in Nederland kennen we hem als Dennis Toppin, maar dat is niet jouw naam hier, hè Dennis?
[00:29:54] Speaker B: Nee, nee, nee.
[00:29:55] Speaker A: Wat is je naam hier, hè?
[00:29:56] Speaker C: Nanai Kuestiamua.
[00:29:57] Speaker A: Ja, dat moet ik dan nog een keer horen.
Dat is echt een goede geneesknapper. Nog een keer, een beetje langzaam.
[00:30:05] Speaker C: Nana, Akwesi, Amwa.
[00:30:09] Speaker A: En wat betekent dat?
[00:30:10] Speaker C: Akwesi is Sunday born, dus dat je zondag geboren bent. En Amwa is de naam van mijn overgroot, de opa van mijn vader.
[00:30:18] Speaker A: Oké, mooi. En Dennis, ik zit hier niet zomaar met Dennis. Ik zit hier met een koning eigenlijk. Chief, je bent chief, je bent koning. Kan je daar iets over vertellen? Is dit ook dat signaleerdatum?
[00:30:31] Speaker C: Ja, dit is wat ik aanheb, dat krijgen alleen dus koningen en chiefs in Ghana. Die mogen dat alleen dragen, dus die krijgen dat ook alleen.
[00:30:40] Speaker A: Ja, want die mensen die mij brachten enzo, die zeiden Hij is koning, hij is chief, want dat konden ze zien daar.
[00:30:47] Speaker C: Ja, klopt. Als ik hier ben, dan ben ik verplicht het gedraag te dragen. Je ziet niemand ermee lopen, het is echt alleen degene die het mag.
[00:30:56] Speaker A: We kennen elkaar al heel lang. Weet jij nog een beetje waar we elkaar ontmoet hebben?
[00:31:01] Speaker C: In Den Haag, Capitool natuurlijk.
17 jaar geleden.
[00:31:08] Speaker A: Zo, dat is een mooie aantal. We gaan bijna 24 jaar dan. Maar we hebben samen toch ook wel wat bijzondere ervaringen gehad. Dat klopt. Want je hebt meegegaan. Jaren geleden?
[00:31:23] Speaker C: Ja, naar Pakistan. Dat was ongeveer vijftien jaar geleden ben ik mee naar Pakistan geweest. Dat was echt de reis van mijn leven.
[00:31:28] Speaker A: Dat moet wel een ervaring geweest zijn, zo jong als je toen was.
[00:31:32] Speaker C: Ja, en ook nog mogen spreken ook. En ook mogen zien hoe God door u werkte en dat was voor mij echt... Ja, dat was... Ja, ik weet niet.
[00:31:43] Speaker A: Andere visie.
[00:31:43] Speaker C: Het opende me echt van oké, iets doen voor de wereld. Als voor God in de wereld. Dat is gewoon...
Belangrijk.
[00:31:53] Speaker A: En je bent twee keer mee geweest. Hoe de heer dat allemaal gebruikt heeft om het op te zetten voor wat je nu hier doet.
[00:32:00] Speaker B: Klopt.
[00:32:01] Speaker A: Want we zitten hier, we kunnen wat beelden laten zien even zo, van dit hele complex hier. En dit is in Comasi. Maar eigenlijk heb je ook een heel werk, ongeveer een uur hier vandaan. Kan je iets vertellen wat je allemaal doet voor de mensen hier?
[00:32:16] Speaker C: Leekbosemtje, dat is de grootste meer in West-Afrika. Daar heb je dus allemaal dorpen. Daar ben ik dus chief koning geworden. En eigenlijk wat ik doe, is gewoon het werk van God. Dat God mijn hart heeft gelegd. De mensen mijn licht laten schijnen. Mensen helpen als het komt op het gebied van onderwijs. Dus het is gewoon ondersteunen. om weer te kijken of we wat kunnen doen met infrastructuur. Maar ook een stukje gezondheid, healthcare, daar ben ik ook mee bezig. Maar ook gewoon die jongeren inspireren om een andere mindset te hebben. Ik denk dat dat echt het belangrijkste is van alles. De mindset, weten ze dat God van ze houdt. Weten ze dat ze in God een heel andere persoon zijn. Dat God echt een plan met hun leven heeft. Dat er meer is dan wat ze misschien zien op dat moment. En het gevoel hebben dat ze eigenlijk een tekort hebben.
[00:33:01] Speaker A: Dus al die dingen die je doet, educatie, alles. En hier ben je een grote school aan het bouwen voor wat duizend studenten. Klopt. Omdat je wil hun hogere education geven wat eigenlijk niet beschikbaar is voor de minder bedeelde. Klopt. Dus dat is een geweldig project. Het is in aanbouw zie ik.
[00:33:18] Speaker C: Ja, het is zeker in aanbouw. Er moet nog heel wat gebeuren.
[00:33:20] Speaker A: Een hele klus wordt je opgenomen. Je hebt al zoveel gedaan. Etages gebouwd en alles. Maar er is nog zoveel te doen. Maar je hebt al zoveel gedaan. Prijs God. De Heer gaat het je doen gelukken.
[00:33:30] Speaker C: Zeker.
[00:33:31] Speaker A: Maar alles doe je eigenlijk ook vanuit wel de christelijke basis om je toch ook, ja hopelijk, echt ook tot de Heer te kunnen leiden. En dat de Heer daar ook zijn plaats in mag hebben. Ja, ja, dat is het fundament. Ja, het is bijna de eerste keer in Ghana.
[00:33:47] Speaker C: Ja. Hoe vindt u het hier in Groningen?
[00:33:49] Speaker A: Nou, ik vind het erg mooi. Het is lekker warm natuurlijk. En het eten is goed. Maar vooral de mensen. Ik moet zeggen... Ja, we hebben hele goede ontmoetingen met de verschillende... Ja, van voorgangers, maar ook gewoon daaronder. En gewoon de crowd in de zaal. Sucke lieve mensen hier. Nee, ze zijn wel...
Ja, ze zijn echt wel bijzondere mensen.
[00:34:14] Speaker C: Welcoming.
[00:34:15] Speaker A: Ja, dat is waar.
[00:34:16] Speaker C: En als er iets is waarvan u zegt, dit blijft me echt bij, wat zal u bijblijven dat u hier bent?
[00:34:21] Speaker A: Nou, het pittige eten.
Dat heeft toch wel zo'n uitwerking gehad. Ja, ik denk toch wel dat je ziet dat dit wel nog een christelijk land is. En dat de christelijke dingen, je ziet overal langs de weg veel kerken, veel christelijke namen. En dat mis je in Holland natuurlijk tegenwoordig wel heel erg. En Holland was vroeger toch ook wel meer... Christelijk en hier zie je dat nog zo sterk. En natuurlijk is hier ook veel, ik zie veel moslims inmiddels.
[00:34:57] Speaker C: Ja, en wat je ook hier ook merkt is dat aan de ene kant je ziet heel veel christelijke kerken, maar mijn gevoel, wat ik wel merk is wel van, omdat er zoveel is, Het kan heel vaak zijn dat ze een beetje de sturing missen. Er is van alles.
[00:35:12] Speaker A: Je zegt het heel koninklijk. Heel diplomatiek.
[00:35:17] Speaker C: Er is sturing nodig, want je merkt gewoon op elk hoek van de straat ben ik blij mee. Er is een kerk, dat is supermooi.
[00:35:23] Speaker A: En hij zit vol.
[00:35:24] Speaker C: En hij zit vol.
[00:35:25] Speaker A: Alleen die mensen die hebben soms toch nog wel heel wat in hun leven, ook van de traditionele Afrikaanse achtergrond dingen, die eigenlijk toch niet horen in het leven van een kind van God. En dat is nog moeilijk. Dat gaat nog te veel samen eigenlijk. En dat merk ik wel. Ja, dat is waar. Maar toch, als ik het vergelijk met Nederland, ben ik toch blij dat je hier wel, want jouw school nu bijvoorbeeld, ga je op christelijke voet doen.
[00:35:52] Speaker B: Ja.
[00:35:52] Speaker A: En dat kan hier, denk ik, een stuk makkelijker.
[00:35:55] Speaker C: Veel makkelijker, ja. Ik heb de volledige vrijheid daarin.
[00:35:57] Speaker A: Maar je hebt een groot werk hier te doen. En wie weet hoe wij met de John Mazer-Wildsending nog hier en daar langzij kunnen komen.
[00:36:03] Speaker C: Nou, het zou het alleen maar mooi vinden.
[00:36:04] Speaker A: Ja, toch? Met al die jaren samen en dat we nog wat moois samen gaan doen. Dennis, het was een plezier.
[00:36:10] Speaker C: Dankjewel.
[00:36:10] Speaker A: Dankjewel.
Hij is in Ghanen aan het werk, hij is de chief. Hij staat toch wel een heel iets aan het bouwen en dat vond ik.
[00:36:18] Speaker B: Toch wel... Ja, een heel interessant project. Hij is echt bezig om een school, een internationale school, maar daarnaast ook gewoon echt een schoolproject neer te zetten voor alle kinderen in dat gebied. Dus in Kumasi, maar ook in het gebied waar hij chief is geworden.
[00:36:35] Speaker A: Ja, en ik moest wel lachen met hem, want hij heeft natuurlijk zelf zijn school in hoe het bouwen gaat van dingen. Hij zei dat hij geloof ik wel twee keer het weer moest afbreken, omdat hij in de maling genomen was met cement en dingen. Ja, we kennen dit allemaal wat gebeurt en dat gebeurt hier maar in die landen helemaal. Maar uiteindelijk, langzaam maar zeker, komt het toch tot stand en het is een groot bouwproject. En ik vond het toch mooi om te zien hoe iemand ook uit ons midden hier toch in zo'n ver land dan zoiets op poot aan het zetten is. Wel voor duizend studenten geloof ik, duizend kinderen. Ja, dat is toch niet een klein iets. En ja, dus we wensen hem ook veel succes. En we zien ernaar uit om terug te gaan. En dan niet in Kumasi, maar een uur daar vandaan waar hij dan de chief is of de onderkoning.
[00:37:25] Speaker B: Ja, leek Bos om chief.
[00:37:26] Speaker A: Ja, om daar dan een grote happening voor de kids te doen en de tieners. Want dat ziet er dan uit dat we dat mogen gaan doen daar. En dat lijkt me fantastisch. Dus een open deur en dat moet nog ontgonnen worden. Maar goed, deze reis, ja, hij was super op zichzelf staand. Maar hij vraagt wel om een vervolg.
Ja, zo de heren wil en we leven, zei papa altijd. Dan willen we daar volgend jaar heen gaan.
[00:37:57] Speaker B: Ik nodig mezelf uit bij deze.
[00:37:58] Speaker A: Ja, dat begrijp ik. En misschien zijn er meer die ook mee willen gaan naar Galen volgend jaar. Het staat er nu op voor september. En willen we ook misschien wel een groepje meenemen. En dan wilden we naar wat meer kerken gaan en de kerken waar we nu geweest zijn. En daar zal ik spreken en zo. En we wilden daar dan eigenlijk ook wat voor de kinderen doen. En was ook leuk dat de chauffeur die we hadden, was ook een pastor. En dat hij het regiohoofd is van de Assemblies of God over alle kinderen. En dan praat je over duizenden kinderen. En toen hij hoorde dat wij Dat wilde doen. Toen zag hij het helemaal zitten. Hij heeft allemaal foto's gestuurd. Wat hij kan opzetten om een grote kinderevigilisatie ding op te zetten. En dan voor de tieners daar. En dan alles wat de heren geven bij elkaar. Denk ik dat het een geweldige volgende stap zal zijn. We moeten zorgen dat papa's boek er komt. Ook in de lokale taal. En ja, ik geloof echt dat dit was niet zomaar een eenmalig iets, maar echt iets dat de Heer iets geopend heeft.
[00:39:09] Speaker B: Dat geloof ik ook.
[00:39:10] Speaker A: Waar we echt met elkaar nog veel, ja, veel zegen kunnen brengen. En veel zielen tot de Heer zien komen en voor veel inspiratie kunnen zorgen. Dus Mennet, het was een mooie reis.
[00:39:22] Speaker B: Het was geweldig.
[00:39:23] Speaker A: Dank je wel. En volgende keer weer.
[00:39:26] Speaker B: Zeker.
